Na de 60 km langs het strand van vorige week was het zeker niet mijn bedoeling om dit weekend alweer een ultra te lopen. Maar het kwam er op neer dat ik zondag de 14e ‘ter eigen invulling’ had vanwege uithuizige bezigheden van de rest van de familie. En ja, wat doe je dan? Juist, een loopje uitzoeken. In zo’n geval kijk ik dan op de Ultraned kalender en daar vond ik inderdaad een interessante optie: de Pijnenburg Bosmarathon in Soest. Ik zou dan wel van de dag-inschrijving gebruik moeten maken.
Maar het liep anders. Want afgelopen woensdag liep ik na mijn gebruikelijke rondje door de duinen door Haarlem Noord terug naar huis toen ik een paar zinnen opving van een passerende fietser die iets zei tegen een kind dat naast hem fietste. Het ging kennelijk over mij: ‘Die meneer loopt hele lange afstanden..Rondom Haarlem…’. Vrijdagavond schoot me dit ineens weer te binnen. ‘Rondom Haarlem?’. Dat is toch die estafetteloop van 50 km langs het ‘Rondje Haarlem’? Snel even aan Google gevraagd en ja hoor: Zondag 14 oktober 2018 de 14e Rondom Haarlem. Toen was de beslissing snel genomen: vlak bij huis een mooie 50km, doen! Inschrijven kon gelukkig nog.
Dat was vrijdagavond. Maar op zaterdag was het ineens ‘oeps’. Want hoe kan ik het tegen al die estafetteteams opnemen? Met mijn 9 km per uur gemiddeld (als het meezit) ben ik later dan het langzaamste team weer terug en dan laat ik de hele organisatie op mij wachten. Ook niet leuk, voor geen van beiden. Precies 6 jaar geleden, op 14 oktober 2012 (mijn vrouw lag toen in het ziekenhuis) heb ik voor het laatst Rondom Haarlem gelopen, samen met Tom van der Veldt. Toen mochten we een half uur eerder starten dan de estafetteteams. Dus snel een mailtje naar Tom Puts gestuurd en ja, het mocht.
En dus startte ik om 08:30 samen met een andere sololoper, Oskar Diergaarde, voor de 50 km. Mooi weer, zonnig en het zou zelfs weer warm worden voor oktober. Dan is zo’n vroege start natuurlijk een voordeel. De route was anders dan wat ik me van de vorige keer herinnerde. De start was nu bij Bleek en Berg, hockeyclub HBS, zodat het klimgedeelte nu in het begin zat. Wel zo prettig. Al snel liep ik alleen, want Oskar wilde 10 per uur lopen. Eerst een heerlijk stuk door de duinen richting Kraantje lek (inclusief de klim over het Brouwerskolkje). Vervolgens over het Manpad naar Groenendaal. Op ongeveer 13 kilometer kwam de eerste estafetteloper al voorbij! Maar ik wist dat dat vroeger of later zou gaan gebeuren. Langs de Cruquius en het Zuider Buiten Spaarne naar de Molenplas. Vervolgens langs de Meerwijkplas naar Vijfhuizen. Toejuichingen op de wisselpunten. Ja, toch wel iets bijzonders, zo’n sololoper. Steeds meer teams, bestaande uit een loper met het stokje en een aantal fietsers, kwamen voorbij. Maar ik kon het tempo van 9,5 per uur gemakkelijk aanhouden. Bovendien kregen we nu de wind in de rug. Bij het wisselpunt van 25 km heb ik wat tijd genomen om te eten en te drinken van wat ik bij me had in mijn rugzak. Op 27 km was er een lus van 2 km door het nieuwe Reinaldapark, met de nodige klimmetjes. Hier was het echt warm en voelde ik voor het eerst wat vermoeidheid.
Op 31 km, bij het tankstation langs de A200 heb ik een minuut of 10 gerust met een beker Cappuccino. Ik had geen fietsbegeleider, en moest dus voor mijn eigen bevoorrading en rustmomenten zorgen. Hierna kwam ik op door mij veelbelopen terrein, via Haarlemmerliede naar Stompetoren. Het ging allemaal wat stroever, maar het ging. Verder over de Spaarndammerdijk, met een omweggetje door de Hekslootpolder. En uitgerekend daar begon de ineenstorting, zo rond 39 km. Ik weet nog dat ik me ineens begon te irriteren over een team dat al babbelend vlak achter me zat (ja, er zaten nog twee teams achter me). Daar begon het mee. In het Burgemeester Rijkerspark in Santpoort-Noord liet ik ze allemaal bewust passeren. Ik wilde niemand meer achter me hebben die mijn ‘ellende’ kon aanschouwen. En zo legde ik, joggend en wandelend, de laatste 5 kilometer af, via Brederode en de Bergweg naar de finish. Een wat teleurstellende afsluiting, hoewel het enthousiaste onthaal, de vele complimenten en de Skuumkoppe dat gevoel weer snel deden vergeten.
Toch maar weer mooi twee ultra’s in 8 dagen, beide in een behoorlijk tempo. Het was al met al een heel fijne loop. Er bleek nog een derde sololoper te zijn, Stefan van der Pols , die om 09:00 gestart was en die toch nog de snelste van de drie eenlingen bleek te zijn.
Doordat vanwege onderhoud aan een brug de route op het laatste moment moest worden aangepast viel deze iets korter uit dan 50km. Bovendien heb een wat andere weg genomen richting Stompetoren, zodat ik nog iets korter uitkwam. Maar het was geen wedstrijd, toch?
Dat was dan na 6 jaar mijn 3e Rondom Haarlem. Leuk detail: mijn nummer was 222 en toen ik de finish passeerde stond de digitale klok op 4:44:44 (!). Daar kwam dan nog wel de 30 minuten extra bij vanwege de eerdere start.
Bij thuiskomst ben ik even op bed gaan liggen … en toen schoot er een enorme kramp in mijn rechter kuit, die als gevolg daarvan nog steeds pijn doet. Toch een beetje te veel van het lijf gevraagd?
Rondom Haarlem
46,7 km
5u14m
8,92 km/u
3e van 3 solo-lopers