Twee jaar gelden had ik me ingeschreven voor de Harzquerung. Een ultraloop van Wernigerode naar Nordhausen die van noord naar zuid de gehele Harz doorkruist. Maar dat ging indertijd allemaal niet door vanwege de corona pandemie. De organisatie is echter zo vriendelijk geweest om de inschrijvingen van 2020 door te schuiven naar 2022. Toen ik daarvan bericht kreeg hoefde ik natuurlijk niet lang na te denken, want ja, de Harz daar heb ik wat mee.
Zo geschiedde dus. Met de trein naar Wernigerode en logement genomen in mijn favoriete pension Haus Marga. De datum van de loop was bijzonder: 30 april is de Walpurgisnacht. Maar behalve een paar heksen heb ik er niet veel van gemerkt. Misschien dat het bovenop de Brocken wel anders was…
Het is wel bijzonder om nu door de Harz te lopen. Door het massale afsterven van de sparren lijkt het wel een maanlandschap. Volkomen kaalgeslagen omdat de dode bomen massaal ongevallen of omgezaagd en afgevoerd zijn. Dat levert bijzondere en ongekende vergezichten op. Zo was met dit heldere weer langs het grootste deel van de route in de verte de Brocken te zien.
Het parcours is goed beloopbaar. Dat kwam deels ook omdat vanwege de genoemde houtkap werkzaamheden en het gevaar van omvallende bomen het oorspronkelijke parcours niet overal veilig beloopbaar was. Daardoor moesten bepaalde bospassages vermeden worden en liepen we om over bredere en vlakkere paden. Daardoor was de route geen 51 km maar 53,5. Ondanks dat zaten er een paar heel steile gedeeltes tussen en omdat ik geen stokken bij me had was ik blij dat de ondergrond droog en niet glibberig was. En toch ging het nog mis.
Op 36,5 km bij het plaatsje Netzkater op het laagste deel van de route kwam ik zwaar ten val. Het gebeurde op een ogenschijnlijk goed beloopbaar vlak stuk, vlak voordat we scherp linksaf moesten om naar het hoogste punt van de route, de Poppenberg van ruim 600 meter, te klimmen. Ik keek naar links waar ik de lopers voor mij al omhoog zag gaan en zei bij mezelf ‘we gaan zo meteen klimmen’. Op datzelfde moment sloeg ik plat voorover op de scherpe steentjes. Geen idee hoe dat kwam, waarschijnlijk even niet opgelet en achter een uitstekende kei blijven hangen. Ik lag helemaal open, het was geen gezicht en ik had doffe pijn in een rib. Er werd door andere lopers hulp aangeboden maar door alle adrenaline was ik zo weer op de been. Na wat steentjes uit armen en benen gepeuterd te hebben ging ik weer verder. De schade leek mee te vallen, maar wat een klap was dat!
De klim die nu volgde was in mijn toestand niet fijn, maar daarna kwam ik geleidelijk weer in mijn loopritme. De afdalingen waren wel pijnlijk voor mijn gekneusde (?) rib, maar ik heb de resterende 17 km toch vrij gemakkelijk voltooid. Na de finish heb ik mijn schaafwonden door de EHBO laten schoonmaken en verbinden. Gelukkig kon ik de volgende dag (na een wat moeizame nacht) 1e klas met de DB terugreizen waardoor ik de nodige rust en ruimte had. Nu, twee dagen later, is de rib nog steeds wat gevoelig en het hele lijf stram en stijf, maar ik ga wat looprust nemen om goed te herstellen.
41e Harzquerung 2022
53,5 km 1403 phm
7:14:38
261e van 347
12e van 15 M65