Geplaatst op

Oktober 2022

Oktober is qua lopen een bijzondere maand geweest. Op de 8e liep ik de Brocken Marathon. Aan het eind daarvan, in de laatste vijf kilometers, raakte ik enigszins in de problemen. Waarschijnlijk door vermoeidheid ging ik helemaal scheef naar links hangen zodat ik op het laatst stukjes moest gaan wandelen. Datzelfde symptoom was twee weken eerder, bij de Halve van Haarlem, ook al opgetreden, maar in mindere mate. Waarschijnlijk ben ik erg diep gegaan bij die marathon, want een halve week daarna werd ik zwaar verkouden en was de fut er helemaal uit. Twee weken na de marathon was ik nog steeds moe. Zodoende heb ik in de eerste helft van de maand ‘maar’ 115 kilometer gerend. Vanaf dat moment begon de energie weer terug te komen en hoe! In het tweede deel van de maand legde ik maar liefst 188 kilometer af zodat het totaal onverwachte gebeurde: een 300-plus maand (303 km!). Tussen 23 en 29 oktober liep ik 98 km in 5 lopen waaronder drie 20-plussers. Als dat geen ‘negative split’ is? Ik werd daarbij wel geholpen door het fantastische weer: droog, zonnig, rustig en maxima tot wel 24 graden. Het leek wel zomer! Op 29 oktober kreeg ik plotseling pijn in mijn rechter voet (peroneus tendinopathie). Gelukkig verdween dat na een dag rust weer en kon ik op 31 oktober de benodigde 18 kilometers lopen om boven de 300 uit te komen.

Inmiddels is het november en is het écht mooie weer voorbij. Op 20 november staat de Ronde Venen marathon op het programma. Dat zal we spannend worden. Hopelijk blijven de ‘scheefhang-klachten’ dan achterwege. Als het lukt zou het mijn 180e marathon(-plus) in georganiseerd verband worden.

En…. ik heb me vandaag ingeschreven voor de Linschotenloop op 17 december. Jawel, dat is de loop waarbij ik op 23 december 2006 ondanks een valpartij en een gekneusde rib mijn PR op de halve marathon liep (1:30:02).

 

Geplaatst op

Langs de Vlewoscheweg

Vlewoscheweg

Als extra voorbereiding op de Brocken Marathon heb ik vandaag van Castricum via Egmond aan Zee naar Bergen gelopen. Een afstand van 24 km met een aanloop van 2 km. Het was schitterend weer met fraaie wolkenluchten. Heel fotogeniek. Ik blijf de Vlewoscheweg tussen Castricum en Egmond toch één van de mooiste duintracés hier in de omgeving vinden. Zo stil en met zulke fraaie vergezichten. De kuddes paarden die daar grazen geven je helemaal het gevoel door woeste uitgestrektheden te ‘roamen’.

De afstand was ondanks het vaak zware terrein geen enkel probleem, dus dat ziet er goed uit. Weliswaar heb ik de afgelopen tijd geen 30-plussers gelopen maar de basisconditie zou voldoende moeten zijn voor de Brocken.

Egmond aan Zee
Geplaatst op

Hittegolf

De duinen bij Bergen aan Zee

We zitten middenin een hittegolf. Elke dag (ruim) 30 graden en alleen maar zon. Er staat ‘code geel’ uit voor aanhoudende hitte. Omdat de lucht erg droog is valt het nog wel uit te houden. Ik loop nu wel wat kortere afstanden en bij voorkeur in de ochtend. Eergisteren heb ik nog een heel warme 25 km gelopen door het Noordhollands Duinreservaat, maar het strandgedeelte heb ik rustig gewandeld en af en toe ben ik zelfs even lekker op mijn rug in het zand gaan liggen. De meeste loopjes die ik nu doe hebben zo’n strandcomponent: lopend door de duinen naar IJmuiderslag, daar even lekker pootje baden en op het strand liggen. Dan wat drinken en met de bus terug. Het is vakantie nietwaar?

Juli was een pittige maand met de Midzomeravondmarathon in Diever en door een ‘eindsprint’ in de laatste week toch nog 300 km. Helaas werd ik in de eerste week van augustus ziek. Geen eetlust, misselijk, verhoging en heel moe. Ik heb twee dagen op bed gelegen en heb pas op de vierde dag een poging tot hardlopen gedaan. Dat viel nog erg tegen. Inmiddels ben ik weer hersteld maar nu is de warmte de spelbreker. Augustus zal dus een bescheiden maand worden wat de kilometers betreft. September ook, want dan ga ik twee weken op vakantie in Duitsland. In oktober moet het dan weer gaan gebeuren met de Brocken Marathon.

Naschrift 31 augustus: uiteindelijk heeft Augustus toch nog 259 kilometer opgeleverd, dus dat viel best mee! Het was een warme en droge maand en mede daarom heb ik de afstanden onder de 20 kilometer gehouden. Maar wel met regelmaat: om de dag een training, vaak in combinatie met zonnebaden op het IJmuiderstrand. Niet gek toch?

Geplaatst op

Lopen (of toch even niet?)

Na de valpartij van vorige week ben ik weer aan het opkrabbelen. Afgelopen zaterdag weer 21 km gelopen richting Zandvoort. Ging redelijk. Wel met een paar Paracetamolletjes vanwege de gekneusde rib. De schaafwonden aan het linker been worden ook minder pijnlijk. De vermoeidheid als gevolg van de Harzquerung neemt ook af. Als dit zo doorzet dan durf ik me wel in te schrijven voor de 80e Pim Mulierloop op 22 mei. En dan niet weer gaan struikelen…

Aanvulling 9 mei: Vandaag tijdens een kort duurloopje ‘zomaar ineens’ een flinke kuitblessure aan het rechterbeen. Klachten lijken op een zweepslag, maar kwamen niet zo plotseling op. In elk geval was verder hardlopen onmogelijk. Kon gelukkig met OV naar huis. Volgens de fysio een indirect gevolg van de val een week geleden. Dus die Pim Mulier lijk ik wel te kunnen vergeten…

Zaterdag leek het allemaal nog OK met een 21 km loop door de duinen

Aanvulling 11 mei: Kuitspier blijkt verrekt te zijn, is waarschijnlijk niet gescheurd. Klachten zijn gestabiliseerd en blijven beperkt door lichte trekkende pijn bij het wandelen. Kleine stukjes wandelen kan, maar loop wel mank. In rust geen pijn. Traplopen is echter lastig, moet voetje voor voetje naar boven of beneden schuifelen. Hardlopen is niet mogelijk. Gekneusde rib laat zich ook nog steeds voelen, vooral op de rug tussen de schouderbladen. Herstel schaafwonden lijkt nu door te zetten.

Aanvulling 18 mei: Vandaag een testloopje gedaan in de buurt van huis langs het Spaarne heen en weer. 5 kilometer in 30 minuten. Ging niet slecht, maar blessure was nog wel merkbaar door lichte gevoeligheid in de regio onderkuit/achilles rechts. Na afloop ICE en vooralsnog geen napijn. Morgen weer een rustdag en dan vrijdag wellicht weer zo’n loopje. De 16EM wedstrijd van zondag is van de baan. Om de deur voor deelname toch nog op een kiertje te houden heb ik de organisatie gevraagd om mij over te zetten naar de 10 km. Heel misschien kan ik die als duurloop lopen. De limiet is met 90 minuten behoorlijk ruim.

De week van de Harzquerung. Misschien toch een beetje overbelasting…?
Geplaatst op

2021

Kerstavond op de Brederodeberg

Net als vorig jaar stond ook 2021 weer in het teken van de Corona pandemie. In het voor- en najaar was er sprake van een lockdown, maar in de zomer en de herfst was deze tijdelijk opgeheven en mochten er evenementen worden georganiseerd. Als gevolg daarvan het ik in oktober de Brocken Marathon kunnen lopen. In november volgde de Ronde Venen Marathon. In februari heb ik de ‘Virtual Brocken Challenge’ gelopen: een traject van 42 km door de diep besneeuwde Waterleidingduinen en het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Met een sneeuwlaag van 30 cm en temperaturen onder nul werd het een echte ‘BC2021’! Daarnaast het ik nog vier andere trainingsmarathons gelopen, waaronder een hele pittige door het Noord-Hollands duinreservaat met veel zandpaden en klimwerk. De langste afstand van dit jaar heb ik gelopen tijdens de 6 uur van de Haarlemmermeer in september: 54 km.

De meeste kilometers heb ik natuurlijk tijdens de gemiddeld 4 trainingslopen per week gemaakt. Mijn loopgebied is wat veranderd ten opzichte van vorig jaar. Toen ging ik op zaterdag meestal de Amsterdamse Waterleidingduinen in en op woensdag richting strand en Parnassia. Dit jaar is vooral de route Middenduin-Zandvoort of Middenduin-Bleek en Berg (ca. halve marathon afstand) in zwang geraakt. Middenduin (Duinlust) is een aantrekkelijk trainingsgebied met een hoog duin (40m) en mooie naaldbossen. Voor de korte trainingen koos ik vaak voor een rondje van 12 km via de Hekslootpolder naar Santpoort en dan over de Brederodeberg (45m, hoogste duin van Kennemerland) terug. Sinds dit jaar werkt mijn vrouw in Bergen en dan rijd ik soms met haar mee om vervolgens in de Bergse en Schoorlse duinen te gaan trainen, een schitterend gebied. Het uitzichtpunt bij de Kerf is daar mijn favoriete plek.

Met de blessures is het gelukkig meegevallen. In juli een weekje of twee last gehad van een slijmbeursontsteking in de rechterheup waarvoor ik nog bij de fysio ben geweest. Ik kon wel door blijven lopen, maar met ingekorte afstanden. In augustus bijna drie weken een gemene lage rugpijn gehad, maar ook hiermee kon ik door blijven lopen, zij het met pijnstillers. Verder wat kleine pijntjes, vooral in het najaar, die met een dag of twee-drie weer vanzelf verdwenen.

Al met al is het een goed loopjaar geweest, wat ook wel blijkt uit de cijfers:
Totaal 3500 km over 200 lopen in 422 uur (9,73 km/dag).
Acht maanden met een kilometrage van boven de 300.
1 ultra en 7 marathons (2 georganiseerd, 5 training).

Duin en Kruidberg
Geplaatst op

November

In het late herfstzonnetje

November is met een totaal van 302 km de 8e ‘300-plus’ maand van 2021 geworden. Aanvankelijk was ik daar helemaal niet op uit, het focus lag op de Ronde Venen marathon. Toen het er toch naar uitzag dat die 300-km grens haalbaar was heb ik sinds die marathon op de 21e een 7-daags gemiddelde van 90 km aangehouden waardoor dit de 144e maand (12 dozijn!) werd met 300-plus kilometers. Twaalf jaar lang gemiddeld 10 km per dag, dat is toch wel wat.  Het leverde wel enige blessureverschijnselen op (slijmbeursontsteking linkerdij en peesontsteking rechter enkel), maar die waren na een dag of twee, drie weer verdwenen.

Op woensdag 10 november heb ik een mooie 31k gelopen van Castricum via Egmond aan Zee en Schoorl naar Bergen. Eindelijk de Vlewose Weg weer eens onder de voeten gehad, wat mij betreft het meest indrukwekkende stukje duin in Noord-Holland. En verder weer een mooie zanderige trail door de (uitgebloeide) heide ontdekt. En dan natuurlijk op de 21e de Ronde Venen marathon. Een fantastische ervaring om weer eens een echte marathon te lopen na al die Corona-afgelastingen (die nu overigens weer opnieuw beginnen op te duiken). Zie het eerdere verslag.

November was een echte herfstmaand met fraaie kleuren en uiteindelijk dikke lagen gevallen blad (glibberigheid!). Voor mijn trainingen heb ik vaak Middenduin aangedaan, een prachtig gebied met een pittige duintop van 40 meter hoog en een donker bos met mooie hoge dennen. Aan het eind van de maand werd het tamelijk guur met regen, wind en temperaturen van onder de 5 graden, maar een dikke laag vaseline op de benen doet wonderen!

Geplaatst op

Oktober

Deze maand is het weer gelukt om boven de 300 km uit te komen. De laatste keer was dat in juli. Oktober biedt meestal goede loopomstandigheden. De temperatuur daalt naar waarden van rond de 15 graden of iets daaronder en dat is een ideale temperatuur voor de langere afstanden. De herfstsfeer doet de rest. De bossen en duinen met hun verkleurende bomen en paddenstoelen bieden een boeiende en afwisselende omlijsting. Ik houd wel van dat melancholieke sfeertje. De Brockenmarathon was natuurlijk het hoogtepunt van de maand, maar ook de 30 km loop door het Noordhollands Duinreservaat en de Schoorlse Duinen mocht er wezen. In de Amsterdamse Waterleidingduinen kom ik veel minder dan vroeger, daarvoor zijn Middenduin en Duinlust in de plaats gekomen. Daar kun je prima heuveltraining doen en de bossen zijn er schitterend. Meestal kien ik het zo uit dat ik na een kilometer of 20 in Zandvoort arriveer en daar nog een lusje over het strand maak. Vervolgens een koffie op het station en `dan met de sprinter terug naar Haarlem. Die halve marathons zijn ideale trainingsafstanden. Je kunt het vaak doen zonder dat het veel impact heeft en het blijkt uitstekend voor de vorm te zijn.

Vandaag kreeg ik via de email nog een verrassing binnen. Twee jaar geleden had ik me ingeschreven voor de ‘Harzquerung’ (52 km door de Harz vanaf Wernigerode). Als gevolg van de corona is die editie twee jaar doorgeschoven, naar nu blijkt met behoud van startplaatsen. Op 30 april 2022 mag ik dus  aantreden in Wernigerode! Een mooi doel.

Kardinaalsmuts in Middenduin
Geplaatst op

Blessure

Bloeiende heide in de Schoorlse Duinen

Zo’n anderhalve week gelden wilde ik iets van de grond oprapen dat de kat van de tafel geduwd had. Daarbij maakte ik een onverwachte beweging waardoor ‘het in mijn rug schoot’. Dit wordt ook wel een acute rugklacht op ‘spit’ genoemd. Het is niet zozeer een beschadiging maar een uit balans raken van de samenwerking tussen de rugspieren, de gewrichten of de banden. Het gevolg is een nog steeds voortdurende  pijn in de onderrug. Vooral ’s ochtends bij het opstaan en bij het gaan zitten en weer opstaan van een lage zitplaats, zoals de bank. Ook bij lang zitten treedt het op. Regelmatig bewegen is dus belangrijk. Dat is ook niet erg, maar juist goed, omdat de oorzaak zoals gezegd geen beschadiging is maar een onbalans. Door beweging kan deze balans zich weer langzaam herstellen. Ik ben ook even bij de fysio langs geweest en die constateerde een overbelasting van het sacro-iliacale gewricht (SI-gewricht). Ik weet niet of dat hetzelfde is als spit. Zijn advies was om bepaalde oefeningen te doen, spanningen te vermijden en bij voorkeur niet hard te lopen maar te wandelen of te fietsen. Natuurlijk heb ik dat opgevolgd (want ik heb echt een goede fysio die veel ervaring met sportblessures heeft). Dus heb ik gefietst en gewandeld in de duinen. Maar dat wandelen ging helemaal niet lekker en ook het fietsen niet met al die verkeersdrempels en hobbels in de weg. Al wandelend kreeg ik steeds de neiging om hard te gaan lopen en bovendien kreeg ik juist spanning omdat ik elke dag dat de pijn aanhield moest aftikken als een dag dat ik eigenlijk had willen (en kunnen?) rennen. Dus ben ik na een dag of vijf toch weer stukjes gaan hardlopen. Zo’n 10 km op vlakke wegen. Dat ging heel redelijk, alleen scherpe bochten maken en plotseling moeten afremmen was wel pijnlijk. Op gang komen ging wel. En eenmaal stabiel lopend had ik helemaal geen last. Bovendien nam het een hoop ‘niet-lopen-stress’ weg en kon ik de resulterende rustpijn wegstrepen tegen het prettige gevoel die dag weer gerend te hebben. Daarnaast doe ik wel steeds de oefeningen. Inmiddels heb ik vijf keer hardgelopen en wordt er enig herstel merkbaar. Maar dat gaat wel langzaam. Bovendien was ik vandaag wat al te enthousiast door 15 km door de Schoorlse Duinen en het Noord-Hollands Duinreservaat bij Bergen te lopen. Dat zijn zo’n beetje de hoogste duinen van Nederland met veel oneffenheden en zand op de route. Ik wilde natuurlijk de bloeiende heide al hardlopend ervaren en dat is gelukt. Maar helaas ben ik daardoor qua rugklachten wel weer een beetje teruggevallen. Ook onderweg voelde het niet helemaal lekker. Dus nu weer een paar dagen rustig bewegen en komend weekend weer twee rustige loopjes. Mochten de klachten aanhouden dan maak ik een nieuwe afspraak met de fysio. Ik zal dan wel mijn ongehoorzaamheid moeten opbiechten…

Trainingsloop Schoorlse Duinen 15 km
Route

Geplaatst op

Kattenstaarten aan het Vogelmeer

Het Vogelmeer kleurt paars door talloze bloeiende Kattenstaarten

De oevers van het Vogelmeer in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland zijn prachtig paarsrood gekleurd door duizenden bloeiende exemplaren van de Grote Kattenstaart (Lythrum salicaria). Ik kom hier al tientallen jaren, maar dit verschijnsel heb ik nog nooit eerder gezien. Vele fietsers en wandelaars nemen even de tijd om dit te bewonderen en foto’s te maken.

Geplaatst op

Zomer!

Het is na het koele voorjaar nu eindelijk fraai zomerweer geworden in Nederland. Droog hogedrukweer met heel veel zon en temperaturen van rond de 25 graden. UV-factor 7 dus insmeren is geboden. Hardlopend in de duinen kan het dan behoorlijk warm aanvoelen, dus op dagen als deze ga ik bij voorkeur in de ochtend lopen, dat is een stuk aangenamer. Deze foto’s zijn gemaakt in Duin en Kruidberg, bij de Olmenberg (Olmenpad).