Blessure update, week 4

Het Drouwenerzand, vroeg in de ochtend

De Achillespeesblessure is deze week stabiel gebleven. Dat wil zeggen dat loopjes tot maximaal 1 uur redelijk goed te doen zijn. Hoopgevend is dat het punt waarop de gevoeligheid begint steeds verder opschuift. Het ligt nu op een kilometer of 6 á 7. Met 37 km heb ik deze week vrijwel net zoveel afgelegd als de week ervoor. Verschil is wel dat er maar 1 loopband training bij zat en dat de overige 4 loopjes trails in de buitenlucht waren. Ook heb ik van woensdag tot en met zaterdag op 5 opeenvolgende dagen getraind. Dat had er mee te maken dat ik van vrijdag tot en met zondag van een korte vakantie heb genoten in Drouwen (Drenthe). Daar kon ik een mooi rondje van 5 kilometer maken door het Drouwenerzand, een schitterend natuurgebied met bos en heide. De ondergrond (bospaden met een verend kleed van dennennaalden of zandpaden over de heide) was ideaal. Enkele gedeelten met rul zand waren wat zwaarder. Ik heb dat rondje 2 maal gelopen en daarnaast een iets langer rondje van bijna 9 kilometer. Dat voerde me ongewild over 3 km geasfalteerde weg maar dat leverde geen problemen op. Dus dat gaat ook weer voorzichtig lukken… Woensdag, dus voordat ik naar Drenthe afreisde, heb ik bij een temperatuur van tegen de 30 graden een loopje gedaan van Bleek en Berg via de duinen naar IJmuiden aan Zee. De eerste twee van die 11 km waren ook onverhard. Toen was dat nog te hoog gegrepen (ook qua afstand) want na 6 km kreeg ik weer behoorlijke klachten. De volgende dag trokken die gelukkig weer weg. Tijdens de loopband training de dag daarna schoot het ook nog eens in mijn hamstring. Een duidelijk signaal dat ik er qua herstel nog lang niet ben!

Het Drouwenerzand, tegen zonsondergang

Week 4 blessure-herstel
1 loopband training, 4 buitentrainingen
Weektotaal 37 km

Assendelft Marathon

Klim naar het kunstwerk in recreatiegebied Spaarnwoude

We zitten nog steeds in de Corona-crisis. Er zijn wel hoopvolle tekenen dat het hoogtepunt van de golf voorbij is en dat het virus in steeds meer landen onder controle is. De ‘intelligente lockdown’-maatregelen kunnen nu beetje bij beetje worden teruggeschroefd. Zo mogen we eerdaags weer naar de kapper, op een terrrasje gaan zitten of naar de bioscoop. Maar dat allemaal nog steeds op 1,5 meter van elkaar. Vergunningsplichtige evenementen, en daartoe behoren de meeste hardloopwedstrijden, zijn echter nog steeds verboden tot minstens 1 september. Daarvoor in de plaats is nu het fenomeen ‘virtuele race’ gekomen. Het aantal kilometers dat je aflegt (mag via elke niet-gemotoriseerde vorm van verplaatsing zijn, dus lopend, fietsend, skeelerend etc.) wordt afgezet tegen een virtuele route zoals de ‘Race across Tennessee van 1000 km, de ‘Hadrians Wall’ of ‘Lands End to John o’Groats’. Die afstanden moet je dan binnen een bepaald aantal dagen afleggen door steeds de tracks te uploaden. Dan krijg je mooie plaatjes te zien van waar je dan bent aanbeland. Er is ook een competitie-element in opgenomen in de vorm van een ranglijst. Aan het eind krijg je een mooie medaille.

Doorkijkje door het kunstwerk in recreatiegebied Spaarnwoude

In sommige kringen zijn deze virtual races erg populair. Het geeft je iets om je te kunnen matchen met anderen. Maar zelf heb ik dat allemaal niet zo nodig. Ik verzin liever mijn eigen ‘fysieke’ marathons. Op 6 mei, een woensdag, heb ik bij mooi weer de ‘self-declared’ Assendelt Marathon gelopen. Natuurlijk precies 42,2 km (exclusief de twee oversteekjes met de pont over het Noordzeekanaal). Opnieuw was het stralend weer, ietsje aan de warme kant, en ik heb heerlijk gelopen. Het oude dorp Assendelft is erg leuk met diverse houten ‘Zaanse-schans’ huisjes en mooie oude boerenhoeven. Vanuit het dorp lopen prachtige fiets- en wandelpaden omzoomd door uitbundig bloeiend koolzaad en fluitenkruid. En het is er rustig. Het eerste deel van de route (15 km) liep door het recreatiegebied Spaarnwoude en het (kunstmatige) heuvelgebied aldaar. Het tweede deel was een 16 km lange lus langs Assendelft, Westzaan en Nauerna. Vervolgens over een mooi pad langs de heuvels van de ‘Nauernasche polder’ in aanleg terug naar het veer van Buitenhuizen. Het laatste deel ging via het Houtrak en Spaarndam terug naar Haarlem. Ik heb het rustig aan gedaan meteen koffiestop bij beide aanlegplaatsen van het veer van Buitenhuizen.

Volop bloeiend koolzaad in de polder bij Assendelft (de Haverland)

En toch moest ik hier ook weer de tol voor betalen. Niet zoals de vorige keer met pijn in de Achilles (ik heb inmiddels nieuwe schoenen) maar met flinke darmproblemen na afloop. Twee dagen lang had ik verstopping en pijnlijke darmkrampen zodat ik nauwelijks kon slapen. Waarschijnlijk had ik weer eens te weinig gedronken onderweg. Ook het verdere herstel duurde een dag of drie. Ja, het gaat niet meer zo vanzelf als vroeger. Tijdens het lopen van een marathon in dit tempo  merk ik niet veel van vermoeidheid, de impact komt echter een dag of wat later. Maar goed, het zijn dan ook wel weekjes van zo’n 80 kilometer die ik de laatste tijd loop en die marathon gaat daar gewoon tussendoor.

De watertoren van Assendelft

6 mei 2020
Assendelft Marathon (trainingsloop)
42,2 km
ca. 5 uur netto
Route
Foto’s

Spaarnwoude, Noordzeekanaal en Houtrak

Ook deze Paaszaterdag weer een route door het poldergebied ten noordoosten van Haarlem gelopen. De duinparken zijn min of meer taboe. Maar ik heb er bepaald geen spijt van. Het was vandaag een zonnige dag met een extreem lage luchtvochtigheid van maar 13% waardoor het heerlijk weer om te lopen was. Bovendien werden alle kleuren in het kraakheldere licht buitengewoon scherp geaccentueerd. Hoe mooi contrasteerde het geel van het uitbundig bloeiende koolzaad met de diepblauwe hemel die deed denken aan die in het hooggebergte! Hoe fris was het groen van het nieuwe gras!

In de heuvels van het Spaarnwoude-gebied

Een leuke, afwisselende route met het nodige klimwerk in het ‘heuvelgebied’ in de noordwestelijke lus. Allemaal kunstmatig aangelegd maar wel met oog voor het detail waardoor het inderdaad iets weg heeft van een miniatuur-berglandschap. Bij de Afrikahaven in het noordoosten een mooi zicht op de scheepvaart in het Noordzeekanaal. Ook daar weer leuke landschapsarchitectuur, zoals het groene schip en een ‘wijngaard’ bestaande uit kleine knotwilgen. Met een beetje fantasie waan je je in Zuid-Limburg.

‘Wijngaard’ bij het Groene Schip

Het echte Zuid-Limburg, dat op 28 april gepland stond, zit er door de corona-maatregelen niet in, maar dicht bij huis valt ook nog heel wat te beleven!

Het Noordzeekanaal bij de Afrikahaven

Route
Foto’s

Crisis

De wereld lijkt te worden overspoeld door het Coronavirus. Het openbare leven is op slot gegaan. Evenementen zijn afgelast, er wordt gehamsterd in de supermarkten, het OV wordt gereduceerd en bedrijven sturen hun personeel naar huis. En elke dag komen er alleen al in Nederland zo’n 200 ziektegevallen bij. Een crisis van een orde die de meesten nog niet eerder meegemaakt zullen hebben.

Bijeenkomsten met meer dan 100 mensen zijn verboden. Nagenoeg alle sportevenementen zijn afgelast. Geen marathon van Rotterdam en Utrecht, geen Lentemarathon in Amstelveen, geen Sallandtrail, geen Harzquerung en ga zo maar door. Een streep dus door de hardloopkalender. Alleen ‘Sjravele door Limburg’ staat nog overeind, hoewel ook deze wankelt. Zo is er geen accommodatie beschikbaar en het is nog maar de vraag of op 28 april niet heel Noord-Brabant en Limburg op slot zijn.

Dan zit er niets anders op dan maar weer een privé-marathon te gaan lopen. Maar ach, dat zijn allemaal luxe-problemen. Gezond blijven is nu het belangrijkste en hopen dat het met een maandje of wat weer overgewaaid is.

Wat waaien betreft, het lijkt dat we eindelijk verlost zijn van de stormachtige wind en de regen die al weken aanhouden. Van windkracht 7 of 8 kijkt niemand meer op, alles went. Elk loopje is het opbeuken geblazen tegen die wind. Het is wat. Zolang hij dat virus maar wegblaast is het prima.

Overstroming bij Kattendel

Schrikkelmaand

Hoge waterstand in de duinen, 26 februari 2020

Terwijl anderen voor de uitdaging stonden om 500 km door de modder en de sneeuw van de Ardennen te ploegen (Legends500) kwam mijn ‘worsteling’ er er op neer om deze maand de 300km-grens weer te halen. En dat viel niet mee, deze februari met zijn 4 stormen (waarvan Ciara, die van de 9e tot 11e woedde, met Bft 10 de zwaarste was) en zijn onophoudelijke regenval. Ik heb het water in de duinen in tijden niet meer zo hoog zien staan. Tussen alle onstuimigheid door was het tijdens ‘Sjravele Limburg’ net even een mooie dag, droog en wat zon. Maar na die succesvolle 50km ultra bleek ik een gemeen ontstoken blaar aan mijn linker kleine teen te hebben die me ruim een week parten heeft gespeeld en waarvoor ik uiteindelijk bij de dokter belandde. Daarnaast had ik die hele week gewoon nodig om weer van mijn vermoeidheid af te komen, zodat ik weinig animo had om te lopen. En daar kwam aan het eind van de maand nog de zorg voor een van mijn zoons bij die met een keelaandoening in het ziekenhuis belandde. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter met hem.

Maar ‘eind goed al goed’, gelukkig had deze schrikkel-februari een (zater)dag extra, zodat ik op deze 29e februari, vlak voordat het zoveelste front met zware windstoten overtrok,  via een mooi 25 km loopje door de Waterleidingduinen op het nippertje op de 303 km uitkwam. Bovendien weer uitdagende nieuwe paadjes ontdekt!

Around Amersfoort

Even poseren voor de start

Vanwege de 10e editie van de Amersfoort Marathon heeft de organisatie het jaar 2020 geopend met een ‘trainingsmarathon’ onder de welluidende naam ‘Around Amersfoort’. Waarom voor deze Engelstalige benaming is gekozen zou ik niet weten, maar mogelijk is deze ingegeven door het deel van de website dat zich tot de buitenlandse bezoekers richt. Want welke historische stad wil geen toeristen aantrekken met zijn marathon-evenement?

De naamgeving klopte overigens wel, want het parcours liep echt (linksom) helemaal om de stad heen en volgde min of meer de gemeentegrenzen van Amersfoort. De start was om 0900 (ja, behoorlijk vroeg voor de Zondag!) in het luxe sportcentrum annex binnenbad Amarena aan de oostkant van de stad en vervolgens ging het noordwaarts via Hooglanderveen naar Spakenburg. Vervolgens langs de westkant van de stad weer omlaag richting Soestduinen, waar we de bossen in gingen. Mooi stukje van het parcours rond het heidegebied de Vlasakkers. Daarna oostwaarts langs de Utrechtseweg met een stuk gemeen vals plat (hoogste punt 50 meter) richting Soesterberg. Na de verkeersdrukte daar gepasseerd te zijn ging het langs de bossen van Den Treek  richting Leusden om uiteindelijk na 42 km weer in Amarena te arriveren. Het streven van de organisatie was om 6 min per kilometer te lopen en dat is mij aardig gelukt met een tijd van net onder de 4 uur 15. En dat is inclusief het wachten op groene oversteeklichten hier en daar. Het was geen wedstrijd, dus we hadden niet de luxe van verkeersregelaars… Uiteindelijk viel de groep helemaal uit elkaar want sommige lopers waren natuurlijk niet te houden…

Voor het luttele bedrag van 15 euro kregen we een (gifgroen) functioneel shirt en een leuke marathon met onderweg 3  goed voorziene verzorgingsposten. Als kers op de taart zat er nog een stukje trail in van een paar kilometer over de grassige en modderige Eemdijk. Top dus! Ook het weer was prima. In plaats van de kille, grijze en mistige dag die de weerprofeten ons hadden voorgeschoteld klaarde het na een uur behoorlijk op en liepen we op een zeker moment zelfs onder een strakblauwe hemel. Aanvankelijk was het met 2 graden wel fris, maar door het zonnetje steeg de temperatuur nog enkele graden. Ik was mijn petje vergeten en heb daarom maar de wintermuts die ik bij de start had opgezet gedurende de hele loop opgehouden. Want als je hoofd bezweet is en je zet hem dan ineens af dan ligt een verkoudheid zo op de loer. Het leverde echter wel bizarre foto’s op en vragen van andere lopers of ik het niet te warm had…

Zo’n 30 lopers liepen de hele marathon, waaronder 5 duo’s (afwisselend lopen/fietsen). Er was ook een halve marathon die op een later moment vanaf de Onze Lieve Vrouwetoren startte. Op ca. 25 kilometer voegde die zich op ons parcours waardoor het wel wat drukker  werd.  Dat duurde echter niet lang, want de meesten ‘stoven’ ons zo weer voorbij.

En hiermee is dan mijn 170e georganiseerde (ultra)marathon een feit. En niet alleen dat, want het kilometertotaal van al mijn lopen sinds ik in 1995 (25 jaar geleden dus) met het hardlopen begon is nu boven de 70.000 km uitgekomen.

26-jan-2020
Around Amersfoort
42,2 km 205 phm
4:14:42 (eigen meting)
9,94 km/u
Route

 

We zijn weer op weg!

Op de Vlewosche Weg

Het (hardloop)jaar 2020 is vandaag ‘officieel’ geopend met een duurloop van 25 kilometer in het Noord-Hollands Duinreservaat tussen Castricum en Egmond. Het was grijs, er stond een stevige westenwind en met een graadje of 8 was het voor begin januari niet koud te noemen.

Dit gebied doet me in deze tijd van het jaar altijd denken aan de trails die ik in Engeland en Schotland heb gelopen. Desolaat, heuvelachtig en modderig. Wat dat betreft kun je die sfeer ook veel dichter bij huis ervaren. De lagere delen van de Vlewosche weg zijn in de winter altijd ondergelopen zodat je je een weg moet zien te banen door poelen met koud water. Soms zijn deze uitgegroeid tot ware meertjes waar je dan maar beter omheen kunt trekken.

Dezelfde route heb ik ook in januari 2018 gelopen. Het is een echt fijne trail met wisselende ondergrond en behoorlijk wat klimwerk, met name tussen de 12 en 22 km. De entourage is schitterend.


Route

Filmen in Zeeland

Zonsondergang boven de Westerschelde bij Zoutelande, 30 december 2019

Net als de afgelopen jaren heb ik de hardloopkalender afgesloten met een ‘rondje Walcheren’. Dit jaar was mijn zoon Bruno erbij om een docu-film op te nemen. Daartoe heb ik 5 geselecteerde ‘tracks’ gelopen: bij Neeltje Jans, Domburg, Westkapelle, Zoutelande en Vlissingen. Omdat de opnamen natuurlijk tijd in beslag namen zijn we met de auto van de ene naar de andere locatie gereden. De totale loopafstand (23 km) was daardoor minder dan in de voorgaande jaren, maar daar staat hopelijk een mooie hardloopfilm tegenover. Al met al was het een leuke dag met prachtig (wel koud) weer en mooie impressies van de Deltawerken en Walcheren.

Opnamelocatie bij het lage licht van Westkapelle

30-12-2019
Filmopnames in Zeeland
Gelopen routes

Spark marathon

Op de Maasboulevard (40km). Still uit Youtube filmpje.

De Spark Marathon in Spijkenisse stond al heel lang op mijn wensenlijst en dit jaar is het er dan eindelijk van gekomen. Het is precies wat ik er van verwacht had: een vlak en onbeschut land waar de wind vrij spel heeft. Afgelopen nacht stond er een zuidwester van 7 á 8 Bft met zware windstoten. Zo erg was het tijdens de loop gelukkig niet, maar er woei op zijn zachtst gezegd een stevige bries daar op Voorne-Putten. Op het stuk van Spijkenisse-Halfweg naar Zuidland tussen km 17 en 21 stond die pal tegen en trokken er ook een paar buien met windstoten over. Gelukkig had ik toen net de haas-groep van 4:00 ingelopen zodat die me mooi uit de wind hield. Maar verder is het lopen in zo’n compacte groep met een opgelegde snelheid niet erg leuk zodat ik me er na dat lastige stuk al snel weer uit liet wegzakken. Ik hield ze nog wel in het vizier zodat ik uiteindelijk een paar minuten boven de 4 uur finishte. En daar was ik heel tevreden mee omdat ik me al enkele dagen niet erg fit voelde door een vaag virusje.

Zoals gezegd is het parcours vlak en op een paar bosschages na volkomen open. Het is niet erg afwisselend maar toch ook niet saai. Het mooiste gedeelte ligt tussen de 21 en 28 km wanneer de Stompaardse plas wordt gerond. Er wordt trouwens vaak langs het water gelopen: het Hartelkanaal met zicht op de raffinaderijen in de Botlek, de Bernisse, het Oostenrijk, de Welvliet, de Stompaardse Plas dus en in het laatste deel de Oude Maas. Al met al een leuke en goed georganiseerde landschapsmarathon met zo’n 300 deelnemers. En na afloop lekkere erwtensoep met worst!

Finishfoto

Spark Marathon
15 dec 2019

4:02:35
10,43 km/u
12 van 26 M60
Finishers M:288 V:48

Route

Filmpje

December

Verlaten strand tussen Kattendel en Parnassia

Het is december en het zou zo langzamerhand winter moeten zijn. Maar het is eerder herfst. Vrijwel dagelijks regen en een wind die net tegen stormkracht aan zit. Vandaag was het een keertje droog met een flets zonnetje. Het water stond echter erg hoog vanwege de stevige zuidwestenwind en het smalle strand lag er prachtig en desolaat bij. Koud is het niet, een graadje of 7. Het is nog steeds goed te doen om in korte broek en thermoshirt te lopen.  Vreemd genoeg waren op het strand met tegenwind wel handschoenen nodig maar voelden de benen niet koud aan.

Op de Lichtbakkeet.
11 december!

Ik heb weer de nodige lange duurlopen gedaan en hoop klaar te zijn voor de Spark marathon a.s. zondag. Het belooft een regenachtige en tamelijk winderige editie te worden. Alleen de linker knie sputtert al een tijdje (Pes Anserinus klachten). En alom heerst de griep; er ligt een hoestende en proestende kleinzoon op de bank. Hopelijk slaat het niet over.

Duurloop van 27 km in de Amsterdamse Waterleidingduinen afgelopen zaterdag

(Aanvulling 14-12) Toch een beetje last gekregen van een virusje, wat koude rillingen en minder fut. Maar geen reden om niet naar Spijkenisse te gaan. Vandaag nog even een kort duurloopje van 10km gedaan (in wind en regen, tsja…), wat het jaartotaal tot nu toe op 3601 km brengt. Daarmee is een ‘hardloopdoel’ van 2019 gehaald, namelijk een maandgemiddelde van 300 km.

Op het Hubertuspad