Terwijl anderen voor de uitdaging stonden om 500 km door de modder en de sneeuw van de Ardennen te ploegen (Legends500) kwam mijn ‘worsteling’ er er op neer om deze maand de 300km-grens weer te halen. En dat viel niet mee, deze februari met zijn 4 stormen (waarvan Ciara, die van de 9e tot 11e woedde, met Bft 10 de zwaarste was) en zijn onophoudelijke regenval. Ik heb het water in de duinen in tijden niet meer zo hoog zien staan. Tussen alle onstuimigheid door was het tijdens ‘Sjravele Limburg’ net even een mooie dag, droog en wat zon. Maar na die succesvolle 50km ultra bleek ik een gemeen ontstoken blaar aan mijn linker kleine teen te hebben die me ruim een week parten heeft gespeeld en waarvoor ik uiteindelijk bij de dokter belandde. Daarnaast had ik die hele week gewoon nodig om weer van mijn vermoeidheid af te komen, zodat ik weinig animo had om te lopen. En daar kwam aan het eind van de maand nog de zorg voor een van mijn zoons bij die met een keelaandoening in het ziekenhuis belandde. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter met hem.
Maar ‘eind goed al goed’, gelukkig had deze schrikkel-februari een (zater)dag extra, zodat ik op deze 29e februari, vlak voordat het zoveelste front met zware windstoten overtrok, via een mooi 25 km loopje door de Waterleidingduinen op het nippertje op de 303 km uitkwam. Bovendien weer uitdagende nieuwe paadjes ontdekt!
Vanwege de 10e editie van de Amersfoort Marathon heeft de organisatie het jaar 2020 geopend met een ‘trainingsmarathon’ onder de welluidende naam ‘Around Amersfoort’. Waarom voor deze Engelstalige benaming is gekozen zou ik niet weten, maar mogelijk is deze ingegeven door het deel van de website dat zich tot de buitenlandse bezoekers richt. Want welke historische stad wil geen toeristen aantrekken met zijn marathon-evenement?
De naamgeving klopte overigens wel, want het parcours liep echt (linksom) helemaal om de stad heen en volgde min of meer de gemeentegrenzen van Amersfoort. De start was om 0900 (ja, behoorlijk vroeg voor de Zondag!) in het luxe sportcentrum annex binnenbad Amarena aan de oostkant van de stad en vervolgens ging het noordwaarts via Hooglanderveen naar Spakenburg. Vervolgens langs de westkant van de stad weer omlaag richting Soestduinen, waar we de bossen in gingen. Mooi stukje van het parcours rond het heidegebied de Vlasakkers. Daarna oostwaarts langs de Utrechtseweg met een stuk gemeen vals plat (hoogste punt 50 meter) richting Soesterberg. Na de verkeersdrukte daar gepasseerd te zijn ging het langs de bossen van Den Treek richting Leusden om uiteindelijk na 42 km weer in Amarena te arriveren. Het streven van de organisatie was om 6 min per kilometer te lopen en dat is mij aardig gelukt met een tijd van net onder de 4 uur 15. En dat is inclusief het wachten op groene oversteeklichten hier en daar. Het was geen wedstrijd, dus we hadden niet de luxe van verkeersregelaars… Uiteindelijk viel de groep helemaal uit elkaar want sommige lopers waren natuurlijk niet te houden…
Voor het luttele bedrag van 15 euro kregen we een (gifgroen) functioneel shirt en een leuke marathon met onderweg 3 goed voorziene verzorgingsposten. Als kers op de taart zat er nog een stukje trail in van een paar kilometer over de grassige en modderige Eemdijk. Top dus! Ook het weer was prima. In plaats van de kille, grijze en mistige dag die de weerprofeten ons hadden voorgeschoteld klaarde het na een uur behoorlijk op en liepen we op een zeker moment zelfs onder een strakblauwe hemel. Aanvankelijk was het met 2 graden wel fris, maar door het zonnetje steeg de temperatuur nog enkele graden. Ik was mijn petje vergeten en heb daarom maar de wintermuts die ik bij de start had opgezet gedurende de hele loop opgehouden. Want als je hoofd bezweet is en je zet hem dan ineens af dan ligt een verkoudheid zo op de loer. Het leverde echter wel bizarre foto’s op en vragen van andere lopers of ik het niet te warm had…
Zo’n 30 lopers liepen de hele marathon, waaronder 5 duo’s (afwisselend lopen/fietsen). Er was ook een halve marathon die op een later moment vanaf de Onze Lieve Vrouwetoren startte. Op ca. 25 kilometer voegde die zich op ons parcours waardoor het wel wat drukker werd. Dat duurde echter niet lang, want de meesten ‘stoven’ ons zo weer voorbij.
En hiermee is dan mijn 170e georganiseerde (ultra)marathon een feit. En niet alleen dat, want het kilometertotaal van al mijn lopen sinds ik in 1995 (25 jaar geleden dus) met het hardlopen begon is nu boven de 70.000 km uitgekomen.
26-jan-2020 Around Amersfoort 42,2 km 205 phm 4:14:42 (eigen meting) 9,94 km/u Route
Het (hardloop)jaar 2020 is vandaag ‘officieel’ geopend met een duurloop van 25 kilometer in het Noord-Hollands Duinreservaat tussen Castricum en Egmond. Het was grijs, er stond een stevige westenwind en met een graadje of 8 was het voor begin januari niet koud te noemen.
Dit gebied doet me in deze tijd van het jaar altijd denken aan de trails die ik in Engeland en Schotland heb gelopen. Desolaat, heuvelachtig en modderig. Wat dat betreft kun je die sfeer ook veel dichter bij huis ervaren. De lagere delen van de Vlewosche weg zijn in de winter altijd ondergelopen zodat je je een weg moet zien te banen door poelen met koud water. Soms zijn deze uitgegroeid tot ware meertjes waar je dan maar beter omheen kunt trekken.
Dezelfde route heb ik ook in januari 2018 gelopen. Het is een echt fijne trail met wisselende ondergrond en behoorlijk wat klimwerk, met name tussen de 12 en 22 km. De entourage is schitterend.
Zonsondergang boven de Westerschelde bij Zoutelande, 30 december 2019
Net als de afgelopen jaren heb ik de hardloopkalender afgesloten met een ‘rondje Walcheren’. Dit jaar was mijn zoon Bruno erbij om een docu-film op te nemen. Daartoe heb ik 5 geselecteerde ‘tracks’ gelopen: bij Neeltje Jans, Domburg, Westkapelle, Zoutelande en Vlissingen. Omdat de opnamen natuurlijk tijd in beslag namen zijn we met de auto van de ene naar de andere locatie gereden. De totale loopafstand (23 km) was daardoor minder dan in de voorgaande jaren, maar daar staat hopelijk een mooie hardloopfilm tegenover. Al met al was het een leuke dag met prachtig (wel koud) weer en mooie impressies van de Deltawerken en Walcheren.
Op de Maasboulevard (40km). Still uit Youtube filmpje.
De Spark Marathon in Spijkenisse stond al heel lang op mijn wensenlijst en dit jaar is het er dan eindelijk van gekomen. Het is precies wat ik er van verwacht had: een vlak en onbeschut land waar de wind vrij spel heeft. Afgelopen nacht stond er een zuidwester van 7 á 8 Bft met zware windstoten. Zo erg was het tijdens de loop gelukkig niet, maar er woei op zijn zachtst gezegd een stevige bries daar op Voorne-Putten. Op het stuk van Spijkenisse-Halfweg naar Zuidland tussen km 17 en 21 stond die pal tegen en trokken er ook een paar buien met windstoten over. Gelukkig had ik toen net de haas-groep van 4:00 ingelopen zodat die me mooi uit de wind hield. Maar verder is het lopen in zo’n compacte groep met een opgelegde snelheid niet erg leuk zodat ik me er na dat lastige stuk al snel weer uit liet wegzakken. Ik hield ze nog wel in het vizier zodat ik uiteindelijk een paar minuten boven de 4 uur finishte. En daar was ik heel tevreden mee omdat ik me al enkele dagen niet erg fit voelde door een vaag virusje.
Zoals gezegd is het parcours vlak en op een paar bosschages na volkomen open. Het is niet erg afwisselend maar toch ook niet saai. Het mooiste gedeelte ligt tussen de 21 en 28 km wanneer de Stompaardse plas wordt gerond. Er wordt trouwens vaak langs het water gelopen: het Hartelkanaal met zicht op de raffinaderijen in de Botlek, de Bernisse, het Oostenrijk, de Welvliet, de Stompaardse Plas dus en in het laatste deel de Oude Maas. Al met al een leuke en goed georganiseerde landschapsmarathon met zo’n 300 deelnemers. En na afloop lekkere erwtensoep met worst!
Finishfoto
Spark Marathon
15 dec 2019 4:02:35 10,43 km/u 12 van 26 M60
Finishers M:288 V:48
Het is december en het zou zo langzamerhand winter moeten zijn. Maar het is eerder herfst. Vrijwel dagelijks regen en een wind die net tegen stormkracht aan zit. Vandaag was het een keertje droog met een flets zonnetje. Het water stond echter erg hoog vanwege de stevige zuidwestenwind en het smalle strand lag er prachtig en desolaat bij. Koud is het niet, een graadje of 7. Het is nog steeds goed te doen om in korte broek en thermoshirt te lopen. Vreemd genoeg waren op het strand met tegenwind wel handschoenen nodig maar voelden de benen niet koud aan.
Op de Lichtbakkeet. 11 december!
Ik heb weer de nodige lange duurlopen gedaan en hoop klaar te zijn voor de Spark marathon a.s. zondag. Het belooft een regenachtige en tamelijk winderige editie te worden. Alleen de linker knie sputtert al een tijdje (Pes Anserinus klachten). En alom heerst de griep; er ligt een hoestende en proestende kleinzoon op de bank. Hopelijk slaat het niet over.
Duurloop van 27 km in de Amsterdamse Waterleidingduinen afgelopen zaterdag
(Aanvulling 14-12) Toch een beetje last gekregen van een virusje, wat koude rillingen en minder fut. Maar geen reden om niet naar Spijkenisse te gaan. Vandaag nog even een kort duurloopje van 10km gedaan (in wind en regen, tsja…), wat het jaartotaal tot nu toe op 3601 km brengt. Daarmee is een ‘hardloopdoel’ van 2019 gehaald, namelijk een maandgemiddelde van 300 km.
Sinterklaasloop van av Suomi: een leuke 10 km wedstrijdloop, die al een keer of twintig georganiseerd schijnt te zijn. Ik kan me vaag herinneren er al eens eerder aan meegedaan te hebben, maar weet niet meer in welk jaar dat was. Warming up met roetveeg-pieten en sinterklaasliedjes.
Start op de atletiekbaan in Driehuis en vervolgens naar Bloemendaal (Bleek en Berg) en weer terug over de Bergweg. Heen vrijwel vlak, terug met een pittig klimmetje. De koude en mistige start van de dag (nachtvorst) maakte plaats voor een fraai winterzonnetje, waardoor het prima hardloopweer werd.
Na dik 51 minuten finish op de baan met als ‘beloning’ een chocoladeletter. Best wel een redelijke tijd, in aanmerking genomen dat ik de dag ervoor een lange duurloop van 34 km had gedaan van Haarlem via Langevelderslag naar Hillegom.
Over het tracé van de voormalige spoorweg naar Vinkeveen
Nee, niet in een rijtuigie, maar lopend. En bovendien nog wel iets verder dan naar Vinkeveen. Want de Ronde Venen Marathon leidde ons met een heel grote boog om de Vinkeveense plassen heen. Een mooi en afwisselend parcours met als start/finish de historische dorpskern van Abcoude en vervolgens rechtsom langs Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek bij Uithoorn en Waverhoek. Daarbij werden mooie riviertjes gevolgd, zoals de Angstel, de Kromme Mijdrecht en de Amstel. Letterlijk centraal stonden (of lagen) echter de Vinkeveense plassen die tegen het einde van de loop zelfs via een smalle dijk, het Botsholpad, moesten worden overgestoken. Dat was een echt stukje trail, en dat hoorde helemaal bij deze marathon die diverse onverharde passages bevatte, waaronder grindpaden maar ook een weiland vol kleffe modder. Het ludieke accent werd gelegd door dwars door een koeienstal te lopen. De dieren hadden echter meer aandacht voor het stro in hun voederbak dan voor de passerende lopers.
Passage van de sluis (8 km)Op de Spoordijk (12km)
En dan het weer! Echt super voor het derde weekend van november. Dagenlang was het kil en grauw geweest, maar vandaag stond de lage zon aan een strakblauwe hemel. Fris was het wel: zo’n 2 graden bij de start, later oplopend tot 6 á 7 graden. Maar door de zon, de droge lucht en de nauwelijks merkbare wind was het perfect weer om gewoon nog met blote benen te lopen. Al lopend in de zon voelde het zelfs warm aan, in de schaduw was het soms wat bibberig. De verzorging onderweg was prima met bij de finish een heerlijke warme beker tomatensoep met AA-drank!
Door de koeienstal (30 km)
Een leuke herfstloop en alweer mijn 10e marathon/ultra van dit jaar.
Op het Botsholpad (36 km)
Ronde Venen Marathon 17 november 2019
42,2 km
4:14:23
9,95 km/u
209 van 283 finishers (349)
M 179 van 230 finishers (279)
Net als vorig jaar heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan de 11 strandentocht van de Hartstichting. Ook nu weer een spetterend evenement. Altijd weer leuk om als hardloper deel uit te maken van wat in feite een wandeltocht is (vandaar dat het niet de 11-Strandenloop was; wandelaars spreken altijd van een ‘tocht’, net als schaatsers trouwens…). Wandeltochten zijn gericht op het volbrengen, niet op snelheid. Tijd speelt geen rol, het is de sfeer die telt.
Nou, sfeer was er volop. En toch was mijn euforie wat minder dan vorig jaar. Het evenement was duidelijk gegroeid, het was met name in het laatste deel door de grote aantallen 20 en 11 km lopers erg druk, het was één lang lint op het strand van Kijkduin tot Hoek van Holland. Op zich was dat nog geen probleem, maar de finishlocatie kon de grote toeloop nauwelijks aan. Wat resulteerde in minder persoonlijke aandacht en lange rijen bij het buffet en de pendelbussen. Voor het buffet had ik gelukkig niet ingeschreven; voor de bus wel, maar omdat er een prima (en uiteindelijk sneller!) alternatief met het OV was heb ik daarvoor maar gekozen. De eerste bus naar Bloemendaal zou trouwens pas om 20:00 vertrekken terwijl ik al om 17:00 gearriveerd was.
Ik ben om 9:15 in mijn eentje gestart in Bloemendaal aan Zee. De meeste andere lopers waren als groep meteen om 9 uur al weggegaan maar waarom zou ik haast maken? Starten kon tussen 9 en 10 en zo’n groep leidt er alleen maar toe dat je probeert bij te blijven en daardoor in een te hoog tempo start. En de dag is nog lang en zoals gezegd, het was geen wedstrijd en er zouden geen tijden geregistreerd worden.
Ter hoogte van stempelpost Scheveningen Zuid
Vorig jaar was het behoorlijk warm, nu ronduit fris. Gemiddeld een graadje of 9. De zwakke oostenwind stond dwars in en het bleef grotendeels bewolkt met soms een knipoogje van de zon. Dat waren natuurlijk prima condities om hard te lopen en ik voltooide de tocht dan ook met veel minder moeite en een kwartier sneller dan in 2018. Op 20 km (Noordwijk) en 40 km (Scheveningen Zuidstrand) ben ik lekker even in één van de vele strandtenten gaan zitten voor een koffie met wat erbij. Het was geen wedstrijd toch? Niet dat ik iets tekort kwam, want er werd genoeg eten verstrekt door de organisatie: bananen, mandarijnen, appels en nog ander meer exotisch fruit.
Al met al een mooi evenement. Indrukwekkend hoe datgene wat eerst nog een nauwelijks zichtbaar silhouet aan de verre horizon is tijdens uren en uren lopen geleidelijk uitgroeit tot een imposant beeld van de ingang van de Nieuwe Waterweg en de haveninstallaties van Rotterdam. Een betere ervaring van de lange afstand kun je niet krijgen dan tijdens het lopen langs het lange lange strand.
222 deelnemers startten in Bloemendaal aan Zee voor de 60-km afstand. Daarvan waren er 31 hardlopers, waarvan 19 individueel en 12 in teams. Het totaal aantal deelnemers op alle afstanden was maar liefst 3075 (222 op de 60 km, 263 op de 40km, 1535 op de 20 km, 1055 op de 11 km).
11 Strandentocht Strandloop van Bloemendaal aan Zee naar Hoek van Holland 60 km 7u 50m bruto
Herfstweer bij de 35e editie van de Halve van Haarlem. Een dag vol regen en wind. Maar juist tijdens de halve marathon vielen er wat minder buien en hield de wind zich in, zodat het eigenlijk prima loopweer was. En dat resulteerde bij menigeen in een onverwacht goede tijd. Mijn 1:48:40 was dan ook een complete verrassing. Ruim anderhalve minuut sneller dan vorig jaar, toen het behoorlijk warm was.
Afgelopen weken heb ik heel wat trainingskilometers gemaakt om na de vakantie weer in vorm te komen voor de 11-Strandenloop en de Brocken Marathon op 5 en 12 oktober. Een hele kluif, en deze Halve beschouwde ik eigenlijk meer als een onderdeel van de voorbereiding daarop. Door alle inspanningen was ik de afgelopen week erg moe na 204 km en 11 lopen in 16 dagen. Gisteren nog 14 km door de duinen en dan nu dit mooie resultaat op de halve marathon. Een 65-plus leeftijds-PR!
