Het (hardloop)jaar 2020 is vandaag ‘officieel’ geopend met een duurloop van 25 kilometer in het Noord-Hollands Duinreservaat tussen Castricum en Egmond. Het was grijs, er stond een stevige westenwind en met een graadje of 8 was het voor begin januari niet koud te noemen.
Dit gebied doet me in deze tijd van het jaar altijd denken aan de trails die ik in Engeland en Schotland heb gelopen. Desolaat, heuvelachtig en modderig. Wat dat betreft kun je die sfeer ook veel dichter bij huis ervaren. De lagere delen van de Vlewosche weg zijn in de winter altijd ondergelopen zodat je je een weg moet zien te banen door poelen met koud water. Soms zijn deze uitgegroeid tot ware meertjes waar je dan maar beter omheen kunt trekken.
Dezelfde route heb ik ook in januari 2018 gelopen. Het is een echt fijne trail met wisselende ondergrond en behoorlijk wat klimwerk, met name tussen de 12 en 22 km. De entourage is schitterend.
Zonsondergang boven de Westerschelde bij Zoutelande, 30 december 2019
Net als de afgelopen jaren heb ik de hardloopkalender afgesloten met een ‘rondje Walcheren’. Dit jaar was mijn zoon Bruno erbij om een docu-film op te nemen. Daartoe heb ik 5 geselecteerde ‘tracks’ gelopen: bij Neeltje Jans, Domburg, Westkapelle, Zoutelande en Vlissingen. Omdat de opnamen natuurlijk tijd in beslag namen zijn we met de auto van de ene naar de andere locatie gereden. De totale loopafstand (23 km) was daardoor minder dan in de voorgaande jaren, maar daar staat hopelijk een mooie hardloopfilm tegenover. Al met al was het een leuke dag met prachtig (wel koud) weer en mooie impressies van de Deltawerken en Walcheren.
Op de Maasboulevard (40km). Still uit Youtube filmpje.
De Spark Marathon in Spijkenisse stond al heel lang op mijn wensenlijst en dit jaar is het er dan eindelijk van gekomen. Het is precies wat ik er van verwacht had: een vlak en onbeschut land waar de wind vrij spel heeft. Afgelopen nacht stond er een zuidwester van 7 á 8 Bft met zware windstoten. Zo erg was het tijdens de loop gelukkig niet, maar er woei op zijn zachtst gezegd een stevige bries daar op Voorne-Putten. Op het stuk van Spijkenisse-Halfweg naar Zuidland tussen km 17 en 21 stond die pal tegen en trokken er ook een paar buien met windstoten over. Gelukkig had ik toen net de haas-groep van 4:00 ingelopen zodat die me mooi uit de wind hield. Maar verder is het lopen in zo’n compacte groep met een opgelegde snelheid niet erg leuk zodat ik me er na dat lastige stuk al snel weer uit liet wegzakken. Ik hield ze nog wel in het vizier zodat ik uiteindelijk een paar minuten boven de 4 uur finishte. En daar was ik heel tevreden mee omdat ik me al enkele dagen niet erg fit voelde door een vaag virusje.
Zoals gezegd is het parcours vlak en op een paar bosschages na volkomen open. Het is niet erg afwisselend maar toch ook niet saai. Het mooiste gedeelte ligt tussen de 21 en 28 km wanneer de Stompaardse plas wordt gerond. Er wordt trouwens vaak langs het water gelopen: het Hartelkanaal met zicht op de raffinaderijen in de Botlek, de Bernisse, het Oostenrijk, de Welvliet, de Stompaardse Plas dus en in het laatste deel de Oude Maas. Al met al een leuke en goed georganiseerde landschapsmarathon met zo’n 300 deelnemers. En na afloop lekkere erwtensoep met worst!
Finishfoto
Spark Marathon
15 dec 2019 4:02:35 10,43 km/u 12 van 26 M60
Finishers M:288 V:48
Het is december en het zou zo langzamerhand winter moeten zijn. Maar het is eerder herfst. Vrijwel dagelijks regen en een wind die net tegen stormkracht aan zit. Vandaag was het een keertje droog met een flets zonnetje. Het water stond echter erg hoog vanwege de stevige zuidwestenwind en het smalle strand lag er prachtig en desolaat bij. Koud is het niet, een graadje of 7. Het is nog steeds goed te doen om in korte broek en thermoshirt te lopen. Vreemd genoeg waren op het strand met tegenwind wel handschoenen nodig maar voelden de benen niet koud aan.
Op de Lichtbakkeet. 11 december!
Ik heb weer de nodige lange duurlopen gedaan en hoop klaar te zijn voor de Spark marathon a.s. zondag. Het belooft een regenachtige en tamelijk winderige editie te worden. Alleen de linker knie sputtert al een tijdje (Pes Anserinus klachten). En alom heerst de griep; er ligt een hoestende en proestende kleinzoon op de bank. Hopelijk slaat het niet over.
Duurloop van 27 km in de Amsterdamse Waterleidingduinen afgelopen zaterdag
(Aanvulling 14-12) Toch een beetje last gekregen van een virusje, wat koude rillingen en minder fut. Maar geen reden om niet naar Spijkenisse te gaan. Vandaag nog even een kort duurloopje van 10km gedaan (in wind en regen, tsja…), wat het jaartotaal tot nu toe op 3601 km brengt. Daarmee is een ‘hardloopdoel’ van 2019 gehaald, namelijk een maandgemiddelde van 300 km.
Sinterklaasloop van av Suomi: een leuke 10 km wedstrijdloop, die al een keer of twintig georganiseerd schijnt te zijn. Ik kan me vaag herinneren er al eens eerder aan meegedaan te hebben, maar weet niet meer in welk jaar dat was. Warming up met roetveeg-pieten en sinterklaasliedjes.
Start op de atletiekbaan in Driehuis en vervolgens naar Bloemendaal (Bleek en Berg) en weer terug over de Bergweg. Heen vrijwel vlak, terug met een pittig klimmetje. De koude en mistige start van de dag (nachtvorst) maakte plaats voor een fraai winterzonnetje, waardoor het prima hardloopweer werd.
Na dik 51 minuten finish op de baan met als ‘beloning’ een chocoladeletter. Best wel een redelijke tijd, in aanmerking genomen dat ik de dag ervoor een lange duurloop van 34 km had gedaan van Haarlem via Langevelderslag naar Hillegom.
Over het tracé van de voormalige spoorweg naar Vinkeveen
Nee, niet in een rijtuigie, maar lopend. En bovendien nog wel iets verder dan naar Vinkeveen. Want de Ronde Venen Marathon leidde ons met een heel grote boog om de Vinkeveense plassen heen. Een mooi en afwisselend parcours met als start/finish de historische dorpskern van Abcoude en vervolgens rechtsom langs Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek bij Uithoorn en Waverhoek. Daarbij werden mooie riviertjes gevolgd, zoals de Angstel, de Kromme Mijdrecht en de Amstel. Letterlijk centraal stonden (of lagen) echter de Vinkeveense plassen die tegen het einde van de loop zelfs via een smalle dijk, het Botsholpad, moesten worden overgestoken. Dat was een echt stukje trail, en dat hoorde helemaal bij deze marathon die diverse onverharde passages bevatte, waaronder grindpaden maar ook een weiland vol kleffe modder. Het ludieke accent werd gelegd door dwars door een koeienstal te lopen. De dieren hadden echter meer aandacht voor het stro in hun voederbak dan voor de passerende lopers.
Passage van de sluis (8 km)Op de Spoordijk (12km)
En dan het weer! Echt super voor het derde weekend van november. Dagenlang was het kil en grauw geweest, maar vandaag stond de lage zon aan een strakblauwe hemel. Fris was het wel: zo’n 2 graden bij de start, later oplopend tot 6 á 7 graden. Maar door de zon, de droge lucht en de nauwelijks merkbare wind was het perfect weer om gewoon nog met blote benen te lopen. Al lopend in de zon voelde het zelfs warm aan, in de schaduw was het soms wat bibberig. De verzorging onderweg was prima met bij de finish een heerlijke warme beker tomatensoep met AA-drank!
Door de koeienstal (30 km)
Een leuke herfstloop en alweer mijn 10e marathon/ultra van dit jaar.
Op het Botsholpad (36 km)
Ronde Venen Marathon 17 november 2019
42,2 km
4:14:23
9,95 km/u
209 van 283 finishers (349)
M 179 van 230 finishers (279)
Net als vorig jaar heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan de 11 strandentocht van de Hartstichting. Ook nu weer een spetterend evenement. Altijd weer leuk om als hardloper deel uit te maken van wat in feite een wandeltocht is (vandaar dat het niet de 11-Strandenloop was; wandelaars spreken altijd van een ‘tocht’, net als schaatsers trouwens…). Wandeltochten zijn gericht op het volbrengen, niet op snelheid. Tijd speelt geen rol, het is de sfeer die telt.
Nou, sfeer was er volop. En toch was mijn euforie wat minder dan vorig jaar. Het evenement was duidelijk gegroeid, het was met name in het laatste deel door de grote aantallen 20 en 11 km lopers erg druk, het was één lang lint op het strand van Kijkduin tot Hoek van Holland. Op zich was dat nog geen probleem, maar de finishlocatie kon de grote toeloop nauwelijks aan. Wat resulteerde in minder persoonlijke aandacht en lange rijen bij het buffet en de pendelbussen. Voor het buffet had ik gelukkig niet ingeschreven; voor de bus wel, maar omdat er een prima (en uiteindelijk sneller!) alternatief met het OV was heb ik daarvoor maar gekozen. De eerste bus naar Bloemendaal zou trouwens pas om 20:00 vertrekken terwijl ik al om 17:00 gearriveerd was.
Ik ben om 9:15 in mijn eentje gestart in Bloemendaal aan Zee. De meeste andere lopers waren als groep meteen om 9 uur al weggegaan maar waarom zou ik haast maken? Starten kon tussen 9 en 10 en zo’n groep leidt er alleen maar toe dat je probeert bij te blijven en daardoor in een te hoog tempo start. En de dag is nog lang en zoals gezegd, het was geen wedstrijd en er zouden geen tijden geregistreerd worden.
Ter hoogte van stempelpost Scheveningen Zuid
Vorig jaar was het behoorlijk warm, nu ronduit fris. Gemiddeld een graadje of 9. De zwakke oostenwind stond dwars in en het bleef grotendeels bewolkt met soms een knipoogje van de zon. Dat waren natuurlijk prima condities om hard te lopen en ik voltooide de tocht dan ook met veel minder moeite en een kwartier sneller dan in 2018. Op 20 km (Noordwijk) en 40 km (Scheveningen Zuidstrand) ben ik lekker even in één van de vele strandtenten gaan zitten voor een koffie met wat erbij. Het was geen wedstrijd toch? Niet dat ik iets tekort kwam, want er werd genoeg eten verstrekt door de organisatie: bananen, mandarijnen, appels en nog ander meer exotisch fruit.
Al met al een mooi evenement. Indrukwekkend hoe datgene wat eerst nog een nauwelijks zichtbaar silhouet aan de verre horizon is tijdens uren en uren lopen geleidelijk uitgroeit tot een imposant beeld van de ingang van de Nieuwe Waterweg en de haveninstallaties van Rotterdam. Een betere ervaring van de lange afstand kun je niet krijgen dan tijdens het lopen langs het lange lange strand.
222 deelnemers startten in Bloemendaal aan Zee voor de 60-km afstand. Daarvan waren er 31 hardlopers, waarvan 19 individueel en 12 in teams. Het totaal aantal deelnemers op alle afstanden was maar liefst 3075 (222 op de 60 km, 263 op de 40km, 1535 op de 20 km, 1055 op de 11 km).
11 Strandentocht Strandloop van Bloemendaal aan Zee naar Hoek van Holland 60 km 7u 50m bruto
Herfstweer bij de 35e editie van de Halve van Haarlem. Een dag vol regen en wind. Maar juist tijdens de halve marathon vielen er wat minder buien en hield de wind zich in, zodat het eigenlijk prima loopweer was. En dat resulteerde bij menigeen in een onverwacht goede tijd. Mijn 1:48:40 was dan ook een complete verrassing. Ruim anderhalve minuut sneller dan vorig jaar, toen het behoorlijk warm was.
Afgelopen weken heb ik heel wat trainingskilometers gemaakt om na de vakantie weer in vorm te komen voor de 11-Strandenloop en de Brocken Marathon op 5 en 12 oktober. Een hele kluif, en deze Halve beschouwde ik eigenlijk meer als een onderdeel van de voorbereiding daarop. Door alle inspanningen was ik de afgelopen week erg moe na 204 km en 11 lopen in 16 dagen. Gisteren nog 14 km door de duinen en dan nu dit mooie resultaat op de halve marathon. Een 65-plus leeftijds-PR!
Vandaag verbleef ik in Venlo en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om vroeg in de ochtend een rondje te lopen over de Groote Heide. Dit natuurgebied aan de Duitse grens lag er schitterend bij met de uitbundig bloeiende heide. Bovendien was het prachtig weer. Volop zon. Nog wat frisjes, maar in de loop van de dag zou het bijna 31 graden worden. De zomer weet van geen ophouden!
De Steamtrain Trail. Een leuk initiatief van Vikingoutdoor: met een ouderwetse stoomtrein van Dieren naar Beekbergen (bij Apeldoorn) en dan hardlopend over de Veluwe terug. Inmiddels blijkt op het internet de naam van deze loop omgedoopt te zijn in ‘Steam Trail’. Eigenlijk wel een toepasselijke benaming voor een bijna 44 km lange marathon in de brandende zon en temperaturen tot ruim boven de 30 graden. Volgens het KNMI was het maximum die dag bij Arnhem 30,1 graden, maar daar mag je op het witte zand tussen de paarse heide best nog wel een paar graden bij optellen. Geen wonder dus dat het heel zwaar werd en dat er op het laatst vele kilometers gewandeld moest worden. Ruim zes en een half uur lopen was het resultaat. Als gevolg van de rit met de stoomtrein, die een uur duurde, was de start vrij laat, om 11 uur. Gelukkig stond er wat wind liepen we aanvankelijk voornamelijk door het bos, waar het nog aangenaam koel was. Maar op het heetst van de dag, tussen twee en vier uur ’s middags, kwamen we over de uitgestrekte heidevelden en daar was geen enkele beschutting. Rustig aan dus en veel drinken. Op een bepaald punt kwamen we langs een kiosk bij een parkeerplaats. Daar kom je koffie (!) en gekoelde drank kopen, iets waarvan vele lopers, inclusief mijzelf, dankbaar gebruik van maakten. Alleen was ik wel zo verstandig op geen ijsje te nemen, zoals sommigen deden. Ooit heb ik dat moeten bekopen met een flinke aanval van hyperventilatie waardoor ik flauw viel. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!
Het was zichtbaar afzien in de hitte op de Posbank
Maar afzien kan ook genieten zijn. Want hoe heerlijk was het om bij het paviljoen op de Posbank het hoofd onder het koele, nee ijskoude water van een buitenkraan te mogen houden, net zo lang tot het hoofdpijn deed. Gelukkig had deze loop totaal geen wedstrijdkarakter. Tijden, aantallen of standen werden niet bijgehouden. Zo zal ook wel niet bekend zijn hoeveel lopers uiteindelijk de hele afstand hebben volbracht en hoeveel er uiteindelijk zo verstandig waren om op het Rozendaalse Veld af te buigen naar de 25 km route die rechtstreeks terug voerde naar Dieren. Maar dat waren er heel wat. Na mijn wankelende finish kwamen er nog diverse lopers binnen. De laatsten hebben er zo’n zeven en een half uur over gedaan. Wat mij betreft zijn het allemaal winnaars. Mensen die zichzelf hebben overwonnen onder omstandigheden die het uiterste vroegen van het doorzettingsvermogen.
Het was dan een superzware loop, vooral het laatste stuk langs de Veluwezoom, over het paars gekleurde Posbankgebied. Veel klimwerk, mul zand en boomstammen over het pad. Engelse trailtoestanden zeg maar, een ook een Engels snelheidsniveau. Superzwaar, maar ook supermooi en met een heel origineel karakter door de inzet van de stoomtrein. Alle wagons volgepakt met hardlopers, een conducteur en conductrice die langskwamen op de als ‘treinkaartjes’ geldende startnummers te ‘knippen’. En een enthousiast team dat er als aan gedaan heeft om het tot een evenement te maken dat niemand die er aan heeft deelgenomen snel vergeten zal.
24 augustus 2019 Viking Steamtrain Trail 43,8 km 477 phm 6u 32 min bruto Route Foto’s
Dit gebied doet me in deze tijd van het jaar altijd denken aan de trails die ik in Engeland en Schotland heb gelopen. Desolaat, heuvelachtig en modderig. Wat dat betreft kun je die sfeer ook veel dichter bij huis ervaren. De lagere delen van de Vlewosche weg zijn in de winter altijd ondergelopen zodat je je een weg moet zien te banen door poelen met koud water. Soms zijn deze uitgegroeid tot ware meertjes waar je dan maar beter omheen kunt trekken.
Dezelfde route heb ik ook in januari 2018 gelopen. Het is een echt fijne trail met wisselende ondergrond en behoorlijk wat klimwerk, met name tussen de 12 en 22 km. De entourage is schitterend.
