Geplaatst op

Klavertje 3

Klavertje 4 heet in het Frans ‘Le trèfle á quatres feuilles’. Een mond vol. In het Nederlands is het gewoon ‘Klavertje 4’. We hebben het hier niet over een plantensoort of een gelukssymbool maar over een hardloopevenement. En nog wel een happening ‘voor het plezier’ . In het Frans ‘Courir pour le Plaisir’. Zo heet de organisatie. Het plezier zit hem dan vooral in de lage kosten: 10 euro en dan heb je een goed georganiseerde en met linten afgezette loop over vier lussen van ca. 10 km die allemaal starten en eindigen in Olne, een gehucht in de buurt van Soumagne bij Luik. Het plezier zit hem niet in het weer: kil, druilerig en somber. Ook niet in het terrein tenzij je een liefhebber van veel hoogtemeters, modder, stenen, boomstronken, beekbeddingen en glibberige hompen klei bent. Nou, zulke liefhebbers waren er genoeg, ruim 700. En laten we eerlijk zijn, een potje lekker afzien in de natuur heeft ook wel wat.

Start in Olne

Een echte trail dus in een landschap dat veel weg heeft van Zuid-Limburg. Dat is niet zo vreemd, want de natuur trekt zich niets aan van door mensen getrokken grenzen. De infrastructuur trouwens wel. Na 250 km rijden kwam ik na zonsondergang bij Maastricht de grens over, ik had in België een overnachting geregeld. Na de uitbundige straatverlichting die in Nederland gebruikelijk is rijdt je meteen over de grens een zwart en mistig gat in over weggetjes zonder markeringen zodat je eigenlijk niet weet of je op of naast de weg rijdt. De weg is namelijk even hobbelig als de berm ernaast en heeft dezelfde kleur. Het plaatsje waar ik logeerde was trouwens een onooglijk en somber gat met zowaar één afhaal-pizzeria. Het kostje voor die avond was daarmee in elk geval verzekerd.

Maar goed, waarom heet dit stukje eigenlijk ‘Klavertje drie?’. Nou dat kwam omdat er één blaadje (het noordelijke) is weggevallen. Na de eerste ronde maakte ik een fout waardoor ik meteen in de 3e terechtkwam. Zomaar 11 km naar voren geschoven! Het viel me al op dat ik ineens tussen wel heel snelle lopers zat. Na voltooiing van de 3e ronde (voor mij de tweede dus) had ik de keuze om alsnog de 2e te lopen of meteen door te gaan naar de vierde. Ik koos voor dat laatste omdat ik vreesde dat er inmiddels niemand meer op de 2e ‘boucle’ zou zitten en dat die misschien al onttakeld was.

Na die vierde ronde had ik dus 12+10+9=31 km gelopen. Even overwoog ik nog om de 4e ronde nog een keer te lopen om zo in de buurt van de marathon te komen, maar wat had dat voor zin? Wie zou dat nog begrijpen? We liepen met een chip en die zou dan ook op tilt gaan. Bovendien was het vies gaan regenen. Dus maar gestopt. Het was zwaar genoeg geweest met 750 hoogtemeters. Een mooie training en een rendez-vous met Olne. In 2013 had ik daar ook de Trèfle gelopen en verder nog 8 keer Olne-Spa-Olne tussen 2009 en 2016. Dit was dus mijn tiende bezoek aan Olne.

In een beekbedding

Maar er was nog een andere reden dat ik ‘maar’ drie rondjes heb gelopen. Ik ben namelijk mijn trailschoenen (met noppen) kwijt. Ik kon ze thuis nergens vinden. Het laatst heb ik ze een jaar geleden gebruikt bij ‘Limburgs Halfzware’. Daarna zijn ze ‘verdwenen’. Hoe dan ook, ik heb slechte ervaringen met de glibberige modderpaden rondom Olne dus was het idee om dan maar de Yaktrax mee te nemen en onder te binden om zo meer grip te krijgen. Dat werkte uitstekend totdat ik aan het eind van het eerste klaverblad merkte dat de rechtervoet toch weer steeds weggleed. Wat bleek? De rechter Yaktrax was verdwenen, er letterlijk afgezogen door de klei. Jammer. Dan maar de loopstokken gaan gebruiken. Die lagen nog in de auto omdat ik het  lastig vond om die steeds maar mee te zeulen. Ik had toch de Yaktrax aan, dat zou voldoende moeten zijn. Dat betekende wel een extra ommetje van 1 kilometer, want de auto stond een behoorlijk eindje vanaf de Hal Omnisport geparkeerd. Maar enfin. Op één Yaktrax en met twee loopstokken (die ik maar een paar keer echt nodig had) heb ik zo nog twee ronden uitgestrompeld. En toen was het wel genoeg. De organisatie maakte al aanstalten om de doorkomststraat af te tuigen.

Al met al was het weer een hele ervaring waar ik uiteindelijk toch weer met genoegen op terugblik. Het is en het blijft een apart gebeuren daar in Olne. Geen wedstrijd, geen prijzen met op elke ronde op een geheime plaats iemand die je een lint in telkens een andere kleur overhandigt waar bij de finish dan weer niemand naar keek. Maar we deden het toch voor het plezier hee?

Le trèfle á quatre feuilles
16-jan-2021
3 ronden (doorkomsten via chip geregistreerd)
32,3 km 775 phm
4:31:31
746 deelnemers (r1: 214, r2: 270, r3: 120; r4: 142)
10e in r3 (252 van 746)

Geplaatst op

Dertiende keer op de Brocken


Opnieuw naar Wernigerode! Nu met de trein met als doel: de 43e editie van de Brocken Marathon (Harz Gebirgslauf). Jazeker, het mag weer! Voor mij was het de derde deelname (eerdere edities: 2019 en 2013). Met de vorige twee edities en de tien Brocken Marathons meegerekend was het dus de 13e keer dat ik hardlopend deze hoogste top van de Harz probeerde te bestijgen. Als het zou lukken zou het echter de 12e keer zijn, want bij de laatste BC was het helaas een DNF. Deze keer gelukkig niet: in 5u 16 minuten heb ik de ruim 43 km lange ronde over de ‘Gipfel’ voltooid.  Maar aangezien ik op 14 september ook bij de Brockenstein stond, als toerist weliswaar, was dit toch de 13e keer op de Brocken. Een heksengetal? Wie weet, want op de klim omhoog werd ik begeleid door twee echte ‘Hexen’.

‘Hexenstieg’

Hoe dan ook, het was schitterend weer, kraakhelder en dus zonovergoten met fenomenale uitzichten vanaf de ‘Eisernen Tisch’ en natuurlijk de Brocken zelf. De temperatuur van een graad of 10 (een frisse 3 C bij de start) in combinatie met de zwakke oostenwind maakte het tot ideaal loopweer. De goede voeding onderweg (haverextract oftewel Schleim, maltbier (!), cake, chocola, zoutjes en noem maar op) zorgen er, met de juiste dosering ingenomen, voor dat de energievoorraad goed op peil bleef. Het resultaat was een probleemloze marathon waarbij er op de steile Hirtenstieg natuurlijk wel gewandeld moest worden. Je klimt daar 250 meter in 2 kilometer). Het hoogste punt van 1142 meter wordt bereikt na 19,4 km.

Doorkomst op de Brocken

De afdaling over de Brockenweg is aanvankelijk net zo steil, eenmaal op de Glashüttenweg neemt de gradiënt af, maar het blijft dalen tot op zo’n 32 km. Dan volgen er nog twee pittige klimmetjes, waarbij ook de imposante Renneklippen wordt gepasseerd. Vanaf 38 km is het dan alleen nog maar omlaag naar de finish op de ‘Himmelpforte’ in Hasserode. In dat laatste stuk volgende de VP’s elkaar in rap tempo op waardoor je nog net die ene extra calorieën-push krijgt. De kunst is dan om niet te lang stil te blijven staan want de beentjes zijn inmiddels wel wat zwaarder geworden.

Een indrukwekkende tocht door de herfstige, maar door de ‘Fichtensterbe’ helaas steeds kaler wordende Harz. Er zijn kilometerslange stukken waar geen boom meer staat en op andere plaatsen leveren de dode, kale en bleke stammen een surrealistisch beeld op.

De Brocken komt te tevoorschijn achter de kalende dennen

Maar alles dominerend, boven alles uitreikend en alles naar zich toetrekkend, door zijn ‘heksendraden’ met alles verbonden, ligt onaanraakbaar te midden van dat alles de Brocken. De talloze toeristen die als mieren over zijn kale plateau krioelen vallen in het niets bij zijn ongenaakbaarheid.

Brocken Marathon
9 oktober 2021
43,6 km 1272 phm
5:16:48
Route

Geplaatst op

6 uur van de Haarlemmermeer

En daar was ie dan! De eerste ultra sinds 15 februari 2020 (Sjravele door Limburg) en met 54,113 km de langste afstand sinds 5 oktober 2019 (11 Stranden tocht) en de eerste 6-uursloop sinds juni 2018 (6 uur van Den Haag). Terug van weggeweest tijdens de corona-periode!

Het pakte zelfs beter uit dan ik had verwacht. Aanvankelijk was het de bedoeling om een marathonafstand te lopen. Toen dat na 4 uur en 21 minuten een feit was ben ik een paar rondjes (1341 meter rondom de Heimanshof in Hoofddorp) gaan wandelen, met de bedoeling om er na 45 km uit te stappen. Met het oog op de komende Brocken Marathon wilde ik eigenlijk niet verder gaan dan ‘nodig’ was. Maar ja, toen kwam de 50 km in zicht en leek het me toch wel leuk om de hele 6 uur vol te maken zodat er echt sprake was van een voltooide 6-uursloop. Toen ik op een gegeven moment Bob Bock (van de Bokemei run) tegenkwam ben ik samen met hem weer stukjes rustig gaan hardlopen en dat werden er steeds meer, zodat ik uiteindelijk op die in het geheel niet verwachte ruim 54 km uitkwam (8e van de 20 individuele deelnemers; er waren daarnaast ook nog 8 estafetteteams).

Deze 6 uur was weer een echt feestje om aan mee te doen. Fijne maar toch competitieve sfeer en een prima organisatie. Oude bekenden. Tijdregistratie met chips (bij mij haperde de registratie 2 keer, maar gelukkig viel dat meteen op omdat er geen piepjes klonken, dus maar even een extra rondje over de mat gemaakt) en een groot scherm met doorkomstinformatie. Voortreffelijke en uitgebreide catering en een gezellige prijsuitreikingsbijeenkomst achteraf. Pluimpje hoor!

De organisatie moest qua parcours nog improviseren omdat het onderhoud aan de atletiekbaan van AV Haarlemmermeer uitgelopen was, zodat de doorkomst over die baan niet mogelijk was. In plaats daarvan een gemeten ronde van 1341 meter met daarin trottoir (opletten voor de hier en daar schots en scheef liggende tegels), asfaltweg (fietsstrook langs de Hoofdvaart, opletten voor de auto’s), een stukje grindpad en een grasstrook. Heel afwisselend dus.

Het enige persoonlijke minpuntje is dat ik nu met een pijnlijk Hallux Valgus aan mijn linkervoet loop. Hopelijk is dat hersteld als ik over twee weken naar Duitsland ga.

25 september 2021
6 uur van de Haarlemmermeer
54113 m
9.22 km/u gem

Geplaatst op

Spark marathon

Op de Maasboulevard (40km). Still uit Youtube filmpje.

De Spark Marathon in Spijkenisse stond al heel lang op mijn wensenlijst en dit jaar is het er dan eindelijk van gekomen. Het is precies wat ik er van verwacht had: een vlak en onbeschut land waar de wind vrij spel heeft. Afgelopen nacht stond er een zuidwester van 7 á 8 Bft met zware windstoten. Zo erg was het tijdens de loop gelukkig niet, maar er woei op zijn zachtst gezegd een stevige bries daar op Voorne-Putten. Op het stuk van Spijkenisse-Halfweg naar Zuidland tussen km 17 en 21 stond die pal tegen en trokken er ook een paar buien met windstoten over. Gelukkig had ik toen net de haas-groep van 4:00 ingelopen zodat die me mooi uit de wind hield. Maar verder is het lopen in zo’n compacte groep met een opgelegde snelheid niet erg leuk zodat ik me er na dat lastige stuk al snel weer uit liet wegzakken. Ik hield ze nog wel in het vizier zodat ik uiteindelijk een paar minuten boven de 4 uur finishte. En daar was ik heel tevreden mee omdat ik me al enkele dagen niet erg fit voelde door een vaag virusje.

Zoals gezegd is het parcours vlak en op een paar bosschages na volkomen open. Het is niet erg afwisselend maar toch ook niet saai. Het mooiste gedeelte ligt tussen de 21 en 28 km wanneer de Stompaardse plas wordt gerond. Er wordt trouwens vaak langs het water gelopen: het Hartelkanaal met zicht op de raffinaderijen in de Botlek, de Bernisse, het Oostenrijk, de Welvliet, de Stompaardse Plas dus en in het laatste deel de Oude Maas. Al met al een leuke en goed georganiseerde landschapsmarathon met zo’n 300 deelnemers. En na afloop lekkere erwtensoep met worst!

Finishfoto

Spark Marathon
15 dec 2019
4:02:35
10,43 km/u
12 van 26 M60
Finishers M:288 V:48

Route

Filmpje

Geplaatst op

Sinterklaasloop

Sinterklaasloop van av Suomi: een leuke 10 km wedstrijdloop, die al een keer of twintig georganiseerd schijnt te zijn. Ik kan me vaag herinneren er al eens eerder aan meegedaan te hebben, maar weet niet meer in welk jaar dat was. Warming up met roetveeg-pieten en sinterklaasliedjes.
Start op de atletiekbaan in Driehuis en vervolgens naar Bloemendaal (Bleek en Berg) en weer terug over de Bergweg. Heen vrijwel vlak, terug met een pittig klimmetje. De koude en mistige start van de dag (nachtvorst) maakte plaats voor een fraai winterzonnetje, waardoor het prima hardloopweer werd.
Na dik 51 minuten finish op de baan met als ‘beloning’ een chocoladeletter. Best wel een redelijke tijd, in aanmerking genomen dat ik de dag ervoor een lange duurloop van 34 km had gedaan van Haarlem via Langevelderslag naar Hillegom.

Geplaatst op

Helemaal naar Vinkeveen…

Over het tracé van de voormalige spoorweg naar Vinkeveen

Nee, niet in een rijtuigie, maar lopend. En bovendien nog wel iets verder dan naar Vinkeveen. Want de Ronde Venen Marathon leidde ons met een heel grote boog om de Vinkeveense plassen heen. Een mooi en afwisselend parcours met als start/finish de historische dorpskern van Abcoude en vervolgens rechtsom langs Baambrugge, Vinkeveen, Wilnis, Mijdrecht, De Hoef, Amstelhoek bij Uithoorn en Waverhoek. Daarbij werden mooie riviertjes gevolgd, zoals de Angstel, de Kromme Mijdrecht en de Amstel. Letterlijk centraal stonden (of lagen) echter de Vinkeveense plassen die tegen het einde van de loop zelfs via een smalle dijk, het Botsholpad, moesten worden overgestoken. Dat was een echt stukje trail, en dat hoorde helemaal bij deze marathon die diverse onverharde passages bevatte, waaronder grindpaden maar ook een weiland vol kleffe modder. Het ludieke accent werd gelegd door dwars door een koeienstal te lopen. De dieren hadden echter meer aandacht voor het stro in hun voederbak dan voor de passerende lopers.

Passage van de sluis (8 km)
Op de Spoordijk (12km)

En dan het weer! Echt super voor het derde weekend van november. Dagenlang was het kil en grauw geweest, maar vandaag stond de lage zon aan een strakblauwe hemel. Fris was het wel: zo’n 2 graden bij de start, later oplopend tot 6 á 7 graden. Maar door de zon, de droge lucht en de nauwelijks merkbare wind was het perfect weer om gewoon nog met blote benen te lopen. Al lopend in de zon voelde het zelfs warm aan, in de schaduw was het soms wat bibberig. De verzorging onderweg was prima met bij de finish een heerlijke warme beker tomatensoep met AA-drank!

Door de koeienstal (30 km)

Een leuke herfstloop en alweer mijn 10e marathon/ultra van dit jaar.

Op het Botsholpad (36 km)

Ronde Venen Marathon
17 november 2019
42,2 km
4:14:23
9,95 km/u
209 van 283 finishers (349)
M 179 van 230 finishers (279)

Parcours

En een mooie medaille!
Geplaatst op

11 maal Brocken,50 maal Buitenland

Am Gipfel

Voor de tweede keer heb ik deelgenomen aan de Brocken Marathon, onderdeel van de 42e (!) editie van Harz Gebirgslauf in Wernigerode. De vorige keer was exact negen jaar geleden, op 12 oktober 2013. Samen met de negen voltooide Brocken Challenges was dit dus de 11e ‘Brockenstieg’. En bovendien was dit de 50e (ultra)marathon op buitenlandse bodem.

Bij de ‘Eiserne Tisch’ op ruim 900 meter hoogte

Het is een bijzonder parcours. De eerste 19 kilometer gaan vrijwel constant omhoog, eerst nog geleidelijk, maar op de flanken van de Brocken die vanaf het noorden beklommen moet worden over de door het voormalige DDR-leger met ruwe betonplaten aangelegde weg is het stijgingspercentage rond de 20%. En dan loop je echt niet meer hard! Hier sloeg het weer zoals zo vaak plotseling om en werd het kil en nevelachtig terwijl er een stormachtige wind opstak. Indrukwekkend is ook de snelle verandering van het landschap. De mooie herfstbossen maken plaats voor sparrenwouden die tenslotte overgaan in een kale alpiene hoogvlakte. Na een kort fotomoment bij de ‘Brockenstein’ loop je dan aan de andere kant weer even steil naar beneden. De gemiddelde snelheid in het tweede deel ligt dan ook aanzienlijk hoger dan in het eerste. Maar denk niet dat 23 kilometer bergafwaarts rennen gemakkelijk is! Integendeel, het is een flinke belasting voor de knieën en de scheenbenen, wat zich dagen later nog laat voelen. Na opnieuw de prachtige herfstige bossen doorkruist te hebben, met en passant nog twee pittige klimmetjes, wordt er gefinished op de ‘Himmelpforte’ in Wernigerode, waar een gezellige samenkomst is met muziek en allerlei hapjes en drankjes. De dag erna heb ik nog volop van die mooie stad in de Harz kunnen genieten.

Een heel andere loop dan de winterse en ‘harde’ Brocken Challenge, maar wel met zijn heel eigen charme, een echte herfstloop. Ook een stuk drukker dan de BC, maar dat deert nauwelijks. In het tempo waarin ik loop finish ik tijdens de BC in de avond, en dan is de Brocken donker en verlaten. De laatste trein is dan al vertrokken. Maar ook nu waren er op het winderige en mistige plateau weinig mensen te zien, terwijl we ze tijdens de afdaling over de Brockenweg toch in drommen tegenkwamen.

De opbrengsten van deze editie kwamen voor een deel ten goede aan een project om nieuwe bomen in de Harz te planten ter vervanging van de sparren die met name in de lagere delen massaal ten gronde gaan aan de droogte (kilmaatverandering) en een explosieve toename van een voor de sparren schadelijke keversoort.

Of ik de BC nog een keer ga lopen weet ik niet. Maar de Brocken Marathon staat wat mij betreft in 2020 weer op het programma!

Brocken-Marathon
12 oktober 2019
42,2 km 1200 phm
5:10:19 netto (2u45m tot de top)
M65: 14e van 23
M overall: 503e van 636
Overall 592e van 777 (896 inschrijvingen)

Foto album

De Brocken de volgende dag, gezien vanaf Wernigerode
Geplaatst op

11 Strandentocht 2019

Stempelpost Noordwijk aan Zee

Net als vorig jaar heb ik weer met veel plezier deelgenomen aan de 11 strandentocht van de Hartstichting. Ook nu weer een spetterend evenement. Altijd weer leuk om als hardloper deel uit te maken van wat in feite een wandeltocht is (vandaar dat het niet de 11-Strandenloop was; wandelaars spreken altijd van een ‘tocht’, net als schaatsers trouwens…). Wandeltochten zijn gericht op het volbrengen, niet op snelheid. Tijd speelt geen rol, het is de sfeer die telt.

Nou, sfeer was er volop. En toch was mijn euforie wat minder dan vorig jaar. Het evenement was duidelijk gegroeid, het was met name in het laatste deel door de grote aantallen 20 en 11 km lopers erg druk, het was één lang lint op het strand van Kijkduin tot Hoek van Holland. Op zich was dat nog geen probleem, maar de finishlocatie kon de grote toeloop nauwelijks aan. Wat resulteerde in minder persoonlijke aandacht en lange rijen bij het buffet en de pendelbussen. Voor het buffet had ik gelukkig niet ingeschreven; voor de bus wel, maar omdat er een prima (en uiteindelijk sneller!) alternatief met het OV was heb ik daarvoor maar gekozen. De eerste bus naar Bloemendaal zou trouwens pas om 20:00 vertrekken terwijl ik al om 17:00 gearriveerd was.

Ik ben om 9:15 in mijn eentje gestart in Bloemendaal aan Zee. De meeste andere lopers waren als groep meteen om 9 uur al weggegaan maar waarom zou ik haast maken? Starten kon tussen 9 en 10 en zo’n groep leidt er alleen maar toe dat je probeert bij te blijven en daardoor in een te hoog tempo start. En de dag is nog lang en zoals gezegd, het was geen wedstrijd en er zouden geen tijden geregistreerd worden.

Ter hoogte van stempelpost Scheveningen Zuid

Vorig jaar was het behoorlijk warm, nu ronduit fris. Gemiddeld een graadje of 9. De zwakke oostenwind stond dwars in en het bleef grotendeels bewolkt met soms een knipoogje van de zon. Dat waren natuurlijk prima condities om hard te lopen en ik voltooide de tocht dan ook met veel minder moeite en een kwartier sneller dan in 2018. Op 20 km (Noordwijk) en 40 km (Scheveningen Zuidstrand) ben ik lekker even in één van de vele strandtenten gaan zitten voor een koffie met wat erbij. Het was geen wedstrijd toch? Niet dat ik iets tekort kwam, want er werd genoeg eten verstrekt door de organisatie: bananen, mandarijnen, appels en nog ander meer exotisch fruit.

Al met al een mooi evenement. Indrukwekkend hoe datgene wat eerst nog een nauwelijks zichtbaar silhouet aan de verre horizon is tijdens uren en uren lopen geleidelijk uitgroeit tot een imposant beeld van de ingang van de Nieuwe Waterweg en de haveninstallaties van Rotterdam. Een betere ervaring van de lange afstand kun je niet krijgen dan tijdens het lopen langs het lange lange strand.

222 deelnemers startten in Bloemendaal aan Zee voor de 60-km afstand. Daarvan waren er 31 hardlopers, waarvan 19 individueel en 12 in teams. Het totaal aantal deelnemers op alle afstanden was maar liefst 3075 (222 op de 60 km, 263 op de 40km, 1535 op de 20 km, 1055 op de 11 km).

11 Strandentocht
Strandloop van Bloemendaal aan Zee naar Hoek van Holland
60 km
7u 50m bruto

Route

Foto’s

En ook dit jaar weer een mooie medaille!
Geplaatst op

Halve van Haarlem

Herfstweer bij de 35e editie van de Halve van Haarlem. Een dag vol regen en wind. Maar juist tijdens de halve marathon vielen er wat minder buien en hield de wind zich in, zodat het eigenlijk prima loopweer was. En dat resulteerde bij menigeen in een onverwacht goede tijd. Mijn 1:48:40 was dan ook een complete verrassing. Ruim anderhalve minuut sneller dan vorig jaar, toen het behoorlijk warm was.

Afgelopen weken heb ik heel wat trainingskilometers gemaakt om na de vakantie weer in vorm te komen voor de 11-Strandenloop en de Brocken Marathon op 5 en 12 oktober. Een hele kluif, en deze Halve beschouwde ik eigenlijk meer als een onderdeel van de voorbereiding daarop. Door alle inspanningen was ik de afgelopen week erg moe na 204 km en 11 lopen in 16 dagen. Gisteren nog 14 km door de duinen en dan nu dit mooie resultaat op de halve marathon. Een 65-plus leeftijds-PR!

M60: 14/72

Geplaatst op

Steamtrain Trail

De Steamtrain Trail. Een leuk initiatief van Vikingoutdoor: met een ouderwetse stoomtrein van Dieren naar Beekbergen (bij Apeldoorn) en dan hardlopend over de Veluwe terug. Inmiddels blijkt op het internet de naam van deze loop omgedoopt te zijn in  ‘Steam Trail’. Eigenlijk wel een toepasselijke benaming voor een bijna 44 km lange marathon in de brandende zon en temperaturen tot ruim boven de 30 graden. Volgens het KNMI was het maximum die dag bij Arnhem 30,1 graden, maar daar mag je op het witte zand tussen de paarse heide best nog wel een paar graden bij optellen. Geen wonder dus dat het heel zwaar werd en dat er op het laatst vele kilometers gewandeld moest worden. Ruim zes en een half uur lopen was het resultaat. Als gevolg van de rit met de stoomtrein, die een uur duurde, was de start vrij laat, om 11 uur. Gelukkig stond er wat wind liepen we aanvankelijk voornamelijk door het bos, waar het nog aangenaam koel was. Maar op het heetst van de dag, tussen twee en vier uur ’s middags, kwamen we over de uitgestrekte heidevelden en daar was geen enkele beschutting. Rustig aan dus en veel drinken. Op een bepaald punt kwamen we langs een kiosk bij een parkeerplaats. Daar kom je koffie (!)  en gekoelde drank kopen, iets waarvan vele lopers, inclusief mijzelf, dankbaar gebruik van maakten. Alleen was ik wel zo verstandig op geen ijsje te nemen, zoals sommigen deden.  Ooit heb ik dat moeten bekopen met een flinke aanval van hyperventilatie waardoor ik flauw viel. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Het was zichtbaar afzien in de hitte op de Posbank

Maar afzien kan ook genieten zijn. Want hoe heerlijk was het om bij het paviljoen op de Posbank het hoofd onder het koele, nee ijskoude water van een buitenkraan te mogen houden, net zo lang tot het hoofdpijn deed. Gelukkig had deze loop totaal geen wedstrijdkarakter. Tijden, aantallen of standen werden niet bijgehouden. Zo zal ook wel niet bekend zijn hoeveel lopers uiteindelijk de hele afstand hebben volbracht en hoeveel er uiteindelijk zo verstandig waren om op het Rozendaalse Veld af te buigen naar de 25 km route die rechtstreeks terug voerde naar Dieren. Maar dat waren er heel wat. Na mijn wankelende finish kwamen er nog diverse lopers binnen. De laatsten hebben er zo’n zeven en een half uur over gedaan. Wat mij betreft zijn het allemaal winnaars. Mensen die zichzelf hebben overwonnen onder omstandigheden die het uiterste vroegen van het doorzettingsvermogen.

Het was dan een superzware loop, vooral het laatste stuk langs de Veluwezoom, over het paars gekleurde Posbankgebied. Veel klimwerk, mul zand en boomstammen over het pad. Engelse trailtoestanden zeg maar, een ook een Engels snelheidsniveau. Superzwaar, maar ook supermooi en met een heel origineel karakter door de inzet van de stoomtrein. Alle wagons volgepakt met hardlopers, een conducteur en conductrice die langskwamen op de als ‘treinkaartjes’ geldende startnummers te ‘knippen’. En een enthousiast team dat er als aan gedaan heeft om het tot een evenement te maken dat niemand die er aan heeft deelgenomen snel vergeten zal.

24 augustus 2019
Viking Steamtrain Trail
43,8 km 477 phm
6u 32 min bruto
Route
Foto’s