Ja, en toen werd het in Nederland voor het eerst warmer dan 40 graden. Donderdag 25 juli: 40,7 graden in Gilze-Rijen en eveneens 40-plussers op diverse andere KNMI meetstations in het oosten en het zuiden. Het moest een keer gebeuren. Woensdag de 24e werd met 38,8 graden in Eindhoven trouwens al het bijna 75 jaar oude temperatuurrecord van Warnsveld (38,6) verbroken.
Absoluut geen hardloopweer natuurlijk. En toch heb ik in de avond van beide dagen een loopje gedaan. Woensdagavond door de duinen naar IJmuiden aan Zee, toen viel het eigenlijk nog wel mee omdat er een frisse zeewind was opgestoken. Maar dan die donderdagavond! Het plan was om te gaan picknicken op het strand en natuurlijk wilde ik niet op de fiets daarheen. Maar op 18 uur was het nog steeds 35,9 graden. Het idee was daarom: heen met de bus en terug lopen. Maar die bus van Haarlem naar Bloemendaal aan Zee was stampvol en warm. Bovendien liep hij bij Overveen vast in een file als gevolg van een aanrijding op de Zeeweg. Dus ben ik er bij de Zandwaaier uitgesprongen om vervolgens zo’n 6 kilometer door de bloedhete duinen naar Parnassia te rennen. Misschien wel mijn warmste loopje ooit, want op de witte zandpaadjes was het ruim boven de 40 graden! Alleen de Navacerrada in Spanje was misschien nog heter. Maar daar ben ik dan ook flauwgevallen. Nu gelukkig niet, door veel te drinken en regelmatig even te stoppen als er ergens schaduw was onder een paar bomen. Toen ik langs het Wed in looppas voorbij kwam werd er hier en daar natuurlijk wel vreemd opgekeken.
Bij het strand aangekomen heb ik meteen een frisse duik genomen. Na een uurtje volgde dan de terugtocht van 9 km naar huis en zelfs toen, om een uur of tien, was de warmte enorm. Ik kwam tamelijk oververhit aan, en ondanks een koude douche lukte het de hele nacht niet om te slapen. Geen wonder, want het bleef tussen de 30 en 25 graden met rond 3 uur een onverwacht knetterend onweer zonder regen. Bizar.
