Terwijl anderen voor de uitdaging stonden om 500 km door de modder en de sneeuw van de Ardennen te ploegen (Legends500) kwam mijn ‘worsteling’ er er op neer om deze maand de 300km-grens weer te halen. En dat viel niet mee, deze februari met zijn 4 stormen (waarvan Ciara, die van de 9e tot 11e woedde, met Bft 10 de zwaarste was) en zijn onophoudelijke regenval. Ik heb het water in de duinen in tijden niet meer zo hoog zien staan. Tussen alle onstuimigheid door was het tijdens ‘Sjravele Limburg’ net even een mooie dag, droog en wat zon. Maar na die succesvolle 50km ultra bleek ik een gemeen ontstoken blaar aan mijn linker kleine teen te hebben die me ruim een week parten heeft gespeeld en waarvoor ik uiteindelijk bij de dokter belandde. Daarnaast had ik die hele week gewoon nodig om weer van mijn vermoeidheid af te komen, zodat ik weinig animo had om te lopen. En daar kwam aan het eind van de maand nog de zorg voor een van mijn zoons bij die met een keelaandoening in het ziekenhuis belandde. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter met hem.
Maar ‘eind goed al goed’, gelukkig had deze schrikkel-februari een (zater)dag extra, zodat ik op deze 29e februari, vlak voordat het zoveelste front met zware windstoten overtrok, via een mooi 25 km loopje door de Waterleidingduinen op het nippertje op de 303 km uitkwam. Bovendien weer uitdagende nieuwe paadjes ontdekt!