Is er nog sprake van een blessure? Het antwoord is ‘ja’. Maar het is geen acute blessure meer, misschien kunnen we het nu beter een chronische zwakte van de rechter achillespees gaan noemen. Want er is onmiskenbaar sprake van een herstel, alleen gaat dat héél langzaam. De vraag is niet alleen of een volledige terugkeer naar de omvang van begin dit jaar wel mogelijk is, maar eerder of ditook wenselijk is. Is circa vijftig kilometer per week vanaf nu de ‘nieuwe normaal’? Of wil ik weer terug naar de 300-plus maanden van weleer met 70 á 80 kilometer per week?
Door de Corona-crisis en het daardoor genoodzaakte thuiswerken kwam er medio maart meer tijd vrij om hard te lopen. Drie uur reistijd per dag vielen plotseling weg. Met als gevolg dat ik 5, ja 6 keer per week ging lopen met in maart ruim 350 km en in april en mei ruim 330 km. Een plotselinge toename van het volume dus. Half april kwam het eerste signaal dat er iets mis was met de achillespees. Na 4 dagen waren de klachten ogenschijnlijk verdwenen zodat ik gewoon doorging op zo’n 85 km per week. Toen daar eind mei de verhuizing van mijn zoon bij kwam met veel kluswerk ging het dus mis.
Inmiddels mag ik best wel tevreden zijn met deze week voor het eerst weer 50 km op de teller. Woensdag van huis uit door de duinen naar IJmuiden en zaterdag een pittige trail in het Noord-Hollands duinreservaat tussen Bergen en Schoorl. Daar wilde ik de bloeiende heide verkennen. Met 17 km geen super lange route, maar wel heel belastend door het vele mulle zand en klimwerk. Ik bracht het er echter goed van af en had ook na afloop nauwelijks klachten. Maar ‘nauwelijks’ is niet hetzelfde als ‘geen’. Zondagochtend daarna, dus binnen 24 uur, kon ik vrij gemakkelijk 10 km langs de Mooie Nel lopen, via Schoteroog. Maar toen ik zondagmiddag samen met de vrouw een stuk ging wandelen in de duinen en over het strand bij Noordwijk was de hiel toch wel weer gevoelig.Kortom: de blessure is nog niet voorbij, maar staat een bevredigende loop-ervaring niet langer in de weg. De opgave is nu om dit te stabiliseren, dus voorlopig niet boven die 50 km uit proberen te komen. Of er in november een marathon mogelijk is en hoe ik me daar dan het beste op zou kunnen voorbereiden blijft nog even een onbeantwoorde vraag.
Die loop door het NHDR was trouwens ongelooflijk mooi. Toen ik bovenop het uitzichtpunt bij de Kerf stond waande ik me weer terug op de Engelse Moors. Helemaal alleen op een hoog en winderig punt met zicht op zee, donkere wolken, desolate heuvels en door de wind gegeselde, scheefgegroeide dennen.
Week 13 blessure-herstel
4x weg/trail 50 km