Eindelijk de Twiskemolenloop gelopen! Die stond al heel lang op mijn verlanglijstje als een mooie kleinschalige natuurloop bij mij in de buurt. En hiermee is meteen ook mijn 375e georganiseerde wedstrijdloop een feit.
Het Twiske is een prachtig natuurgebied. De goed beloopbare geasfalteerde paden gaan over vele bruggetjes, langs mooie watergebieden en door stukjes bos. Op deze zondag met (wederom) schitterend herfstweer was het hier en daar wel wat druk met wandelaars en fietsers maar echt hinderlijk werd het nergens. De Twiskemolen, die aan het begin en einde van het parcours wordt gepasseerd, stond er feestelijk bij met zijn draaiende wieken waaraan banners van de Twiskemolenloop waren bevestigd.
Het evenement, waarvan ook diverse kortere afstanden deel uitmaken, is prima georganiseerd. Daarbij kan men bogen op de nodige ervaring, want deze loop wordt al verscheidene jaren vijf keer per winterseizoen gehouden tussen oktober en maart. Omdat het aantal deelnemers niet al te groot is (maximaal 650 over alle afstanden) zijn er rondom start en finish geen hectische taferelen en verloopt alles rustig en soepel. Ook het parkeren is goed geregeld (en gratis). De gravel atletiekbaan van AC Waterland doet zijn naam eer aan want deze is aan drie kanten door het water van het Twiske omgeven. Een bijzondere locatie. Al met al een mooie ervaring en een prima trainingsloop!
Wat mijzelf betreft, ik heb de 21 km probleemloos gelopen, zij het dan wel een beetje in de achterhoede want veel snelheid heb ik niet meer. Desalniettemin is zo’n halve marathon, vrijwel non-stop gelopen tegen ruim 10 kilometer per uur, een flinke inspanning. Het herstel verloopt wel veel sneller dan na een hele marathon en dat is ook wat waard. Daarom twijfel ik er nog steeds an of ik me ook weer aan de hele zou moeten gaan wagen.
