Het was mijn 13e deelname aan dit leuke evenement in Diever. Nou wordt wel eens beweerd dan 13 nou niet direct een geluksgetal te noemen is. En als je dan ook nog eens als 13e finisht – nou, niks te klagen toch, zou je zeggen!?
Alleen… ik was de 13e van de 14 mannen die hem uitliepen. Uitliepen?
Nou nee, ik bedoel niet de marathon, maar de 31,6 km. In een tijd van… 3 uur 46 minuten en 12 seconden.
Wat was er gebeurd?
De temperatuur was bij de start 28 graden met een luchtvochtigheid van 56% en een dauwpunt van 17 graden. Tijdens de loop daalde de temperatuur nauwelijks. Het voelde broeierig warm aan en er was onweer voorspeld wat overigens uitbleef. Op zich heb ik wel vaker in dit soort omstandigheden gelopen, vorig jaar was het zelfs nog wat warmer in Diever. Maar toen was de hele afstand geschrapt en de maximale afstand op 30 km gezet. Ook werd er toen een uur later gestart. Ik liep de 30km toen in 3 uur 9 minuten. Om de een of andere reden viel het me dit jaar erg zwaar. Om heel eerlijk te zijn had ik van het begin af aan al in gedachten om maximaal drie rondjes te lopen en er een soort langzame duurloop van te maken. Als dat eenmaal in je hoofd zit dan wordt het dat meestal ook. Kwestie van motivatie. Maar dat ik al na de eerste ronde van 10,5 km was afgeknapt had ik niet verwacht. In de tweede ronde moest ik af en toe wandelen en overwoog ik zelfs even om het dan maar bij een halve marathon te laten. Het was inmiddels rond half acht en mijn vrouw stond ook aan de finishlijn. De verleiding om er mee te stoppen en met haar mee te rijden naar ons pension in Vledder was groot. Ik had bij vertrek vanuit het pension ook tegen haar gezegd dat ik met dit weer waarschijnlijk 3 ronden zou gaan doen en dat ik ca. 20:15 zou finishen en dat ze me rond die tijd wel kon ophalen. Toch nog maar een rondje met de belofte dat ik rond kwart voor negen terug zou zijn. Want ik wist dat ik over die 3e ronde ruim 1 uur en een kwartier zou doen. Dat klopte ook, maar het werd wel een drama. Ik moest steeds vaker wandelen en had moeite met ademen. Ik hield me op de been met héél veel cola en stukjes banaan.
Bij dit soort dingen is het altijd moeilijk om een oorzaak te vinden, maar het moet naast de warmte voor een groot deel ook iets mentaals geweest zijn, zoals bezorgdheid voor mijn gezondheid. Bovendien had ik onlangs nog een 6-uursloop gedaan, dus de ‘kick’ van weer een marathon was ook een beetje weg. Wie zal het zeggen. Het worden al gauw smoesjes voor een slechte dag. In elk geval was ik na afloop weer snel hersteld. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe anderen het er af hebben gebracht, want ik kreeg het idee dat er heel wat waren die hun afstand hebben ingekort.
Het laatste deel van het parcours was anders dan vorig jaar en ging via de Oosterkamperweg, waardoor er niet meer langs het hunebed werd gelopen. Wel een beetje jammer, maar het voordeel was dat het rondje met 10,5 km iets langer was geworden zodat de twee voorlooprondjes door het dorp niet meer nodig waren om aan de 42,2 km te komen. Maar goed, daar kwam ik dus sowieso niet aan toe. Veelzeggend was de uitspraak van de speaker die bij mijn finish door de lucht galmde: ‘Nummer 301, André Boom uit Haarlem. Je moet niks… je wil alleen de streep halen…’. Tsja, het kan verkeren.
En o ja, het was mijn 13e(!) 30-km wedstrijd.
19 juli 2025
Midzomeravondmarathon Diever
31,6 km
3:46:12
M: 13 van 14