Geplaatst op

80e Pim Mulierloop

Dus is het er toch van gekomen. Deelname aan de Pim Mulierloop van AV Suomi in Santpoort. Eerst zag het er naar uit dat het niet door zou gaan vanwege de kuitblessure (kneuzing) die mij sinds 9 mei plaagde. Na ruim een week absolute rust nam de gevoeligheid af en ging gewoon wandelen en traplopen weer steeds beter. Daardoor begon het toch te kriebelen hoewel er voor het herstel van een dergelijke blessure eigenlijk drie á vier weken staan. Maar goed, op 18 mei heb ik een testloopje van 5 km in de buurt van huis gedaan en dat ging best redelijk. Toen heb ik besloten om de inschrijving voor de 10EM te laten veranderen in 10 km. Dat ging gelukkig heel gemakkelijk via een mailtje aan de organisatie. Op vrijdag 20 mei heb ik een tweede testloop gedaan, deze keer van 8 km. Toen ook dat zonder noemenswaardige problemen mogelijk bleek te zijn heb ik het licht voor de deelname op 22 mei op groen gezet.

Ik heb er geen spijt van gehad. Het was een sfeervolle loop met een leuk parcours en schitterend maar enigszins warm weer. Na afloop was het erg gezellig op de atletiekbaan. Er heerste een feestelijke sfeer met muziek en gratis Italiaans ijs, hoewel ik van dat laatste heb afgezien vanwege de ingewanden. Omdat ik het rustig aan wilde doen ben ik achterin gestart na eerst op de baan warmgelopen te hebben. De eerste kilometer was de kuitspier inderdaad nog een beetje stijf maar daarna geen last meer gehad. Na vijf kilometer durfde ik wat te gaan versnellen en begon ik steeds meer lopers te passeren. Uiteindelijk finishte ik onder de 55 minuten, een resultaat waar ik gezien de voorgeschiedenis helemaal tevreden mee ben.

De mooie medaille was gedateerd op 2020, omdat toen deze 80e editie eigenlijk had moeten plaatsvinden, ware het niet dat de corona pandemie daar een stokje voor gestoken had.

80e Pim Mulierloop
00:54:07
11,09 km/u
56 van 118
M 49 van 85

 

Geplaatst op

Rondom Amersfoort

Twee jaar geleden heb ik ‘Around Amersfoort’ gelopen. Een georganiseerde marathon zonder wedstrijdkarakter rondom Amersfoort. Deze wordt beschouwd als een opstap naar de echte Amersfoort Marathon in juni. Indertijd was het zo’n beetje de laatste marathon voordat de corona crisis losbrak. Nu was het zo’n beetje de eerste die weer mogelijk was na de zoveelste lockdown. Het was dan ook officieel geen ‘evenement’ maar een ‘buitentraining’.

Het animo om op zondagochtend om 0900 vanaf het Amarena sportcomplex voor de 42,2 kilometers op weg te gaan was dit keer duidelijk lager dan 2 jaar geleden. Toen werd er op het bordes nog een startfoto van de grote groep lopers gemaakt, nu gingen er nog geen vijf lopers de winderige maar zonnige morgen in. Dat was toch wel een beetje een domper. Daar kwam nog bij dat mijn Garmin geen positie wist te verkrijgen zodat ik noodgedwongen achter de anderen aan moest gaan waarbij degene die ik in het vizier hield ook nog eens verkeerd bleek te lopen. Toen was ik er min of meer klaar mee, legde mijn Garmin in het gras van een plantsoentje en nam me voor daar net zo lang te wachten totdat die een positie aangaf. Want de route was niet uitgepijld, we hadden alleen een GPS-track gekregen. Gelukkig kwam de Garmin terug op zijn slechte gedrag en had ik ineens een fix.

Wat volgde was een leuke trainingsloop langs een mooi parcours dat inderdaad helemaal linksom rond Amersfoort ging. De eerste helft richting Bunschoten en het Eemmeer was vlak met een stevige en frisse tegenwind uit het noorden, de tweede helft was bosrijk en bevatte wat klimwerk langs de flanken van de Utrechtse Heuvelrug. Na een rondje om de voormalige Vliegbasis Soesterberg ging het via de omgeving van Leusden terug naar de Amarena. Op dat gedeelte bevonden zich ook enkele lopers die de halve liepen.

In de Amarena was er tijd voor een lekkere kop koffie en wat te eten en kregen we het marathonshirt van de afgelopen editie uitgereikt. Al met al kleinschalig maar wel leuk om te doen. Ik heb de afstand probleemloos gelopen ondanks dat ik de week ervoor hangerig en verkouden was maar had wel een paar dagen nodig om te herstellen.

Dit was mijn 175e georganiseerde marathon/ultraloop.

30 januari 2022
Rondom Amersfoort aka Around Amersfoort
42,2 km 205 phm
ca. 4u25m
Route

Geplaatst op

NHDR marathon

Fotoverslag van een trainingsloop van 42 km en 400 hoogtemeters door het Noord-Hollands Duinreservaat en de Schoorlse Duinen.

Op de Vlewose Weg
Noord-Hollands Duinreservaat tussen Egmond aan Zee en Bergen aan Zee
Schoorlse Duinen benoorden Schoorlse Zeeweg
Op de duinrand bij Catrijp
Zicht op de Noordzee vanaf het hoogste duin van Nederland (56m)

Geplaatst op

Oktober

Deze maand is het weer gelukt om boven de 300 km uit te komen. De laatste keer was dat in juli. Oktober biedt meestal goede loopomstandigheden. De temperatuur daalt naar waarden van rond de 15 graden of iets daaronder en dat is een ideale temperatuur voor de langere afstanden. De herfstsfeer doet de rest. De bossen en duinen met hun verkleurende bomen en paddenstoelen bieden een boeiende en afwisselende omlijsting. Ik houd wel van dat melancholieke sfeertje. De Brockenmarathon was natuurlijk het hoogtepunt van de maand, maar ook de 30 km loop door het Noordhollands Duinreservaat en de Schoorlse Duinen mocht er wezen. In de Amsterdamse Waterleidingduinen kom ik veel minder dan vroeger, daarvoor zijn Middenduin en Duinlust in de plaats gekomen. Daar kun je prima heuveltraining doen en de bossen zijn er schitterend. Meestal kien ik het zo uit dat ik na een kilometer of 20 in Zandvoort arriveer en daar nog een lusje over het strand maak. Vervolgens een koffie op het station en `dan met de sprinter terug naar Haarlem. Die halve marathons zijn ideale trainingsafstanden. Je kunt het vaak doen zonder dat het veel impact heeft en het blijkt uitstekend voor de vorm te zijn.

Vandaag kreeg ik via de email nog een verrassing binnen. Twee jaar geleden had ik me ingeschreven voor de ‘Harzquerung’ (52 km door de Harz vanaf Wernigerode). Als gevolg van de corona is die editie twee jaar doorgeschoven, naar nu blijkt met behoud van startplaatsen. Op 30 april 2022 mag ik dus  aantreden in Wernigerode! Een mooi doel.

Kardinaalsmuts in Middenduin
Geplaatst op

Na de Brocken Marathon op 9 oktober wordt het zo langzamerhand tijd om me te gaan richten op de Ronde Venen marathon op 21 november. Halverwege tussen beide datums was het vandaag een mooi moment voor een krachtmeting als vormtest. Omdat Bernadette herstellende is van een nare val waarbij ze een pees in haar rechter been scheurde kan ze nog niet goed autorijden. Daarom heb ik haar vandaag gehaald en gebracht naar haar werk in Bergen. Voor mij een goede gelegenheid om een lange duurloop door het Noord Hollands Duinreservaat te doen. Het werden dertig behoorlijk zware kilometers met veel mul zand (schitterende paden door de inmiddels uitgebloeide heide) en in totaal bijna 400 meter  omhoog (waaronder het ‘hoogste duin van Nederland’ bij Schoorl. Op deze doordeweekse dag (woensdag) was het veel rustiger dan afgelopen zondag toen ik ook in dit gebied was. Toen krioelde het op sommige stukken van de mountainbikers en hondenuitlaters. Het grijze weer en de krachtige zuidwester droegen bij aan het gevoel van de ‘lonely trailer’. Bovenop het uitzichtpunt van de Kerf in de volle wind met zicht op verre duintoppen en witte brekers op zee kwam ik in de hogere sferen van het lopersparadijs. Zou het daardoor komen dat ik weer aan het fantaseren ben gegaan over een deelname aan de Brocken Challenge 2022?

Trainingsloop NHDR
30 km, 369 phm
Route

Geplaatst op

6 uur van de Haarlemmermeer

En daar was ie dan! De eerste ultra sinds 15 februari 2020 (Sjravele door Limburg) en met 54,113 km de langste afstand sinds 5 oktober 2019 (11 Stranden tocht) en de eerste 6-uursloop sinds juni 2018 (6 uur van Den Haag). Terug van weggeweest tijdens de corona-periode!

Het pakte zelfs beter uit dan ik had verwacht. Aanvankelijk was het de bedoeling om een marathonafstand te lopen. Toen dat na 4 uur en 21 minuten een feit was ben ik een paar rondjes (1341 meter rondom de Heimanshof in Hoofddorp) gaan wandelen, met de bedoeling om er na 45 km uit te stappen. Met het oog op de komende Brocken Marathon wilde ik eigenlijk niet verder gaan dan ‘nodig’ was. Maar ja, toen kwam de 50 km in zicht en leek het me toch wel leuk om de hele 6 uur vol te maken zodat er echt sprake was van een voltooide 6-uursloop. Toen ik op een gegeven moment Bob Bock (van de Bokemei run) tegenkwam ben ik samen met hem weer stukjes rustig gaan hardlopen en dat werden er steeds meer, zodat ik uiteindelijk op die in het geheel niet verwachte ruim 54 km uitkwam (8e van de 20 individuele deelnemers; er waren daarnaast ook nog 8 estafetteteams).

Deze 6 uur was weer een echt feestje om aan mee te doen. Fijne maar toch competitieve sfeer en een prima organisatie. Oude bekenden. Tijdregistratie met chips (bij mij haperde de registratie 2 keer, maar gelukkig viel dat meteen op omdat er geen piepjes klonken, dus maar even een extra rondje over de mat gemaakt) en een groot scherm met doorkomstinformatie. Voortreffelijke en uitgebreide catering en een gezellige prijsuitreikingsbijeenkomst achteraf. Pluimpje hoor!

De organisatie moest qua parcours nog improviseren omdat het onderhoud aan de atletiekbaan van AV Haarlemmermeer uitgelopen was, zodat de doorkomst over die baan niet mogelijk was. In plaats daarvan een gemeten ronde van 1341 meter met daarin trottoir (opletten voor de hier en daar schots en scheef liggende tegels), asfaltweg (fietsstrook langs de Hoofdvaart, opletten voor de auto’s), een stukje grindpad en een grasstrook. Heel afwisselend dus.

Het enige persoonlijke minpuntje is dat ik nu met een pijnlijk Hallux Valgus aan mijn linkervoet loop. Hopelijk is dat hersteld als ik over twee weken naar Duitsland ga.

25 september 2021
6 uur van de Haarlemmermeer
54113 m
9.22 km/u gem

Geplaatst op

Schoorlse Duinen

Omdat mijn partner af en toe op zondagochtend in Bergen moet werken grijp ik de gelegenheid aan om met haar mee te rijden. Vanuit Bergen kan ik dan een mooi rondje van ca. 16 km door de Schoorlse Duinen lopen. Wat is de natuur daar prachtig zeg! Hellingen met op de flanken dichte dennenbossen, smalle zigzagpaadjes over de heidevelden en riante uitzichten over zee en duinen. Wat dat laatste betreft is de Kerf wel het hoogtepunt. Op het uitzichtpunt bovenop een hooggelegen duin kijk je uit over een eindeloze kustvlakte die vroeger door de zee overstroomd werd waardoor een zilte vallei ontstond, de ‘Parnassiavallei’, waar allerlei zeldzame planten bloeien. Het gat in de duinen is in 1997 kunstmatig uitgegraven, het heeft dus geen natuurlijke oorzaak. Hieronder een paar foto’s.

Op sommige plaatsen begint de struikheide nu in bloei te komen, over een maand zullen de heidevelden helemaal paars zijn. Op zondagochtend is het nog vrij rustig in de Schoorlse Duinen, zeker op de kleinere trails. Maar je moet wel de grote fietspaden en de mountainbikeroutes zo veel mogelijk vermijden, want daar kun je niet echt van rust spreken. En dat is toch altijd weer het mooie van hardlopen, dat je je echt alleen met de natuur kunt voelen, een natuurwezen onder de natuurwezens.

Geplaatst op

Kattenstaarten aan het Vogelmeer

Het Vogelmeer kleurt paars door talloze bloeiende Kattenstaarten

De oevers van het Vogelmeer in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland zijn prachtig paarsrood gekleurd door duizenden bloeiende exemplaren van de Grote Kattenstaart (Lythrum salicaria). Ik kom hier al tientallen jaren, maar dit verschijnsel heb ik nog nooit eerder gezien. Vele fietsers en wandelaars nemen even de tijd om dit te bewonderen en foto’s te maken.

Geplaatst op

Trainingsmarathon nummer 4

Fort Zuidwijkermeer

De vierde trainingsmarathon van dit jaar heb ik de ‘Kruisbergmarathon’ gedoopt. De Kruisberg is een uitspanning in het Noord-Hollands Duinreservaat ter hoogte van Heemskerk. Ik ben daar als eens eerder geweest, maar dat was altijd als onderdeel van lopen die in Castricum of Alkmaar begonnen of eindigden. Deze keer was het van huis uit. De route van deze ruim 42 km lange loop liep vanuit Haarlem via Spaarndam en het Westhoffbos naar het veer van Buitenhuizen. Aan de overkant van het Noordzeekanaal volgde ik eerst het natuurpad dat parallel aan het Noordzeekanaal loopt. Daarna langs de N246 naar de Vuurlinie, die een onderdeel vormt van de Stelling van Amsterdam. Aan het begin van deze Vuurlinie, die nu een mooi beschaduwd wandel- en fietspad is met een lengte van ruim 2 kilometer, ligt het Fort Zuidwijkermeer. Eerder al was had ik het Fort Bezuiden Spaarndam gepasseerd. Aan het eind van de Vuurlinie ligt vervolgens op de grens met Beverwijk het Fort aan de St. Aagtendijk. Hier loop je dan Beverwijk binnen langs het Aagtenpark en een aantal sportcomplexen. Daarna volgt een stukje door woonwijken en via de rand van Heemskerk kom je aan bij de ingang van het NHDR. Na 2 km is daar dan de Kruisberg. Na 24 km was het tijd voor een cappuccino met appelgebak en een kwartiertje pauze.

De terugweg naar Haarlem ging door het NHDR richting Wijk aan Zee. Na een kleine 10 km nam ik de (van te voren gereserveerde) watertaxi van de Noordpier naar het Sluisplein in IJmuiden (Kop van de Haven). Dat was wel een kwestie van timing, ik moest daar uiterlijk om 13:23 zijn. Anders had ik 2 uur moeten wachten op de volgende afvaart of weer teruglopen naar Beverwijk. Maar het lukte, ik was om 1300 bij de afvaartsteiger. Langs de andere kant van het Noordzeekanaal ben ik vervolgens naar Velsen Noord gelopen en na een AA-tje in het cafetaria bij de pont aldaar ben ik via Driehuis en Santpoort-Noord naar Haarlem teruggelopen. Toen de 42,2 km een feit waren (de 2,4 km die ik varend had afgelegd niet meetellend) ben ik voor het laatste stukje op de bus gestapt. Het doel (een marathon) was bereikt en ik vond het welletjes zo.

Het was goed weer om te lopen. Wisselend bewolkt, ongeveer 20 graden en een windje dat af en toe aan de frisse kant was. Met de nodige onderbrekingen, o.a. de twee pontoversteken en de Kruisberg heb ik de afstand goed weten te volbrengen. Alleen na afloop wat pijn in de rechterheup en onderweg af en toe wat gepiep van de rechter Achilles. Die was de dag ervoor overbelast geraakt door een ‘staande receptie’ op mijn nieuwe werk die bijna 2 uur duurde.

Zo’n langzame trainingsmarathon gaat dus prima, maar hoe zou een echte wedstrijdmarathon met een hoger gemiddelde en zonder rustpauzes mij bevallen? Misschien dat ik dat dit najaar weer te weten kom.

In elk geval was deze loop de 230e loop van marathonlengte of langer.

Wijk aan Zee gezien vanaf het Hoge Duin met in de verte de hoogovens

Kruisbergmarathon
7 juli 2021
42,3 km
5u05min netto
Route

Geplaatst op

Zomer!

Het is na het koele voorjaar nu eindelijk fraai zomerweer geworden in Nederland. Droog hogedrukweer met heel veel zon en temperaturen van rond de 25 graden. UV-factor 7 dus insmeren is geboden. Hardlopend in de duinen kan het dan behoorlijk warm aanvoelen, dus op dagen als deze ga ik bij voorkeur in de ochtend lopen, dat is een stuk aangenamer. Deze foto’s zijn gemaakt in Duin en Kruidberg, bij de Olmenberg (Olmenpad).