In 2018 en 2019 heb ik de 60 kilometer versie van de 11 Strandentocht gelopen. Deze sponsorloop van de Hartstichting startte indertijd in Bloemendaal aan Zee en ging over het strand naar Hoek van Holland. Daarbij werden 11 strandpaviljoens aangedaan, vandaar de naam. Het is eigenlijk een wandelevenement, maar het staat ook open voor hardlopers.
Na de corona leek het er op dat het evenement ter ziele was gegaan, maar begin dit jaar ontving ik een mail dat er in 2023 weer een editie georganiseerd zou worden. Gezien de leuke herinneringen aan deze loop het ik me meteen weer ingeschreven, en wel voor de 50 km. Dat de 60 vervangen was door de 50 was niet het enige verschil. De route was nu ook omgekeerd: van Zuid (Ter Heijde) naar Noord (Zandvoort). In november kun je op herfststormen rekenen en die waaien meestal vanuit het zuidwesten. Daar tegenin lopen zou inderdaad geen goed idee geweest zijn. Want de organisatie had geen WK tegenwindrennen op het oog maar veel deelnemers die veel sponsorgeld opleveren. Als gevolg van de omgekeerde looprichting werden we nu met bussen heen gebracht in plaats van terug. Dat was een grote verbetering en misschien wel de voornaamste reden om de looprichting om te keren. Ik zal de chaos bij de finish in 2019 niet snel vergeten: kilometerslange wachtrijen voor bussen die maar mondjesmaat kwamen opdagen.
Dat het een sponsorloop betreft wordt er door de Hartstichting trouwens wel erg dik bovenop gelegd. Op het laatst regende het mailtjes en SMS-jes met de vraag om toch vooral (meer) sponsors te werven. Uiteindelijk was ik best tevreden met de 105 euro die ik had weten te verzamelen en liet ik al die berichtjes maar aan me voorbij gaan.
Ik heb trouwens niet de 50 km maar de 20 km gelopen. De reden daarvoor waren de hartperikelen van de afgelopen weken en de mede daardoor veroorzaakte trainingsachterstand. Deze 20 km zou voor mij en mijn hart een testloop moeten worden en waar kan je de werking van je hart beter (en veiliger) testen dan met een loop van de Hartstichting (lol)? Nou, het goede nieuws is dat het prima ging. Door de windkracht 5 in de rug (inderdaad!) flyerde ik in no-time van Katwijk naar Zandvoort. Het had de voorgaande nacht flink geregend en het strand was als een biljartlaken. Omdat de hardlopers (en dat waren er nog best veel) tegelijk met de wandelaars waren gestart kwamen die als eerste aan in Zandvoort. Omdat we zo ‘voorop’ liepen misten we wel grotendeels de gezelligheid die de vorige edities kenmerkte. Alleen over een verlaten en grauw strand, het zou zomaar één van mijn trainingsloopjes geweest kunnen zijn. We droegen geen startnummer, dus bij de finish wist de organisatie niet wie we waren en dus ook niet of we 20 of 50 km hadden afgelegd. De snellere 50 km lopers (die al om 0735 gestart waren) kwamen tegelijk aan met de 20 km lopers die om 1135 gestart waren. Dus werden we door de speaker allemaal over één kam geschoren als ‘helden’. Ik had nog geluk, want een regenfront dat vanuit het zuiden kwam opzetten bleef ik net voor. Ik was nog niet gefinisht of het begon te hozen. De herinnering was dit keer geen medaille maar een muts en een speldje (‘elfstrandenkruisje’).
Al met al wel weer lekker gelopen, maar de sfeer van de twee voorgaande edities ontbrak deze keer wel een beetje.
4 november 2023
11 Strandentocht 20 km
1:50:15