Nog niet zo lang geleden hoorde je regelmatig het woord ‘vliegschaamte’. Dat betekende dat je je ervoor schaamde op aan iemand te vertellen dat je het vliegtuig had genomen voor een stedentripje, een mini-vakantie tussendoor of om voor de ‘grote vakantie’ naar het Verre Oosten te vliegen. Want vliegen is slecht voor het milieu en het veroorzaakt veel geluidsoverlast. Het werd steeds meer iets om je voor te schamen.
Inmiddels staan al die toestellen aan de grond. Er is geen emplooi meer voor vanwege het Corona-virus aan de verspreiding waarvan zij trouwens zelf een grote bijdrage hebben geleverd. Om die verspreiding zo veel mogelijk af te remmen zijn er nationaal en internationaal verregaande maatregelen van kracht. Qua strengheid zitten we er Nederland zo’n beetje in het midden, maar ook hier is het advies zo veel mogelijk thuis te blijven en hooguit naar buiten te gaan voor boodschappen of een ‘frisse neus’. En terecht, want we moeten allemaal bijdragen aan het ontlasten van de zorg voor de vele zieken.
In zo’n situatie is het lopen van een marathon wel een heel lange ‘frisse neus’. En hoewel ik blij ben dat ik sinds twee maanden weer eens de 42,2 km heb gelopen (in mijn eentje weliswaar) vind ik het toch moeilijk om daar prat op te gaan. Het past gewoon niet om daar gegeven de omstandigheden een beetje trots op te gaan zijn. Dus zonder toeters en bellen: het was een mooie ronde door de Amsterdamse Waterleidingduinen en de Kennemerduinen onder een strakblauwe hemel en met een aangename temperatuur. En het was overal stil, heel stil, zelfs op de Zandvoortse boulevard. De onwezenlijke Corona-stilte.
15 april 2020
Duinenmarathon (trainingsloop)
42,2 km, ca. 5u15m
Route